Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1995, Blaðsíða 65

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1995, Blaðsíða 65
hverja strengi í sálu hans, ef til vill vegna þess að nú var komið að rökkurkvöldi lífs hans. Egyptarnir, sem hann hafði kynnst í Alexandr- íu, sögðu að einhvers staðar lengst vestur í eyðimörkinni væru heimar hinna dauðu. Þeir höfðu ekki rétt fyrir sér, eins og hann hafði sann- reynt með för sinni alla leið vestur til Tingis, við sundið sem Grikkir kenndu við Herakles. Vestan þess lá ekkert annað en hið mikla haf títansins Atlasar. Eftir að hafa horft drjúga stund í vestur, beindi hann sjónum sínum út um næsta glugga og rýndi í norðausturátt, sem nam við kórinþísku hornsúluna við fordyrið. Einhvers staðar langt í fjarska í þá átt var borgin eilífa, borgin sem hann svo ungur hafði ætlað sér að heimsækja, en mundi aldrei gera. Nú var sonur hans þar að kaupa sér rómverskan þegnrétt við hirð hins nýja keisara. Nei, í norðaustri mátti ekki sjá lengra en til Hippo Regius, sem var að hverfa í nætursortann. Von- svikinn sneri gamli maðurinn sér í átt að suðurglugganum. Þar mátti sjá fjarlæga kyndla í kvöldkyrrðinni uppi í fjallshlíðinni, þar sem þrælarnir unnu enn í koparnámunum. Gamli maðurinn neri skegg- lausan vangann. Hann minntist þess að hafa heyrt einhvern nefna það fyrr um daginn að nýir þrælar hefðu komið fyrir skömmu á þræla- markaðinn. Þeir voru víst komnir alla leið frá hinni norðlægu Kaledóníu, sem ef til vill lá nyrst allra landa. Nú var líklega tímabært að senda ráðsmanninn — þennan eineygða illýríska þrjót — á mark- aðinn og endurnýja. Þrælarnir frá Sarmatíu entust illa við vínyrkjuna hérna í Cirtu. Rökkurkvöld lífs hans. Gamli maðurinn neri skegglausan vangann og minntist þeirra daga, er hann bar þykkt og mikið skegg. í þá daga var tískan önnur. Þá var skegg hans úfið sem óveðursbólstrar og rauður lubbinn óstýrilátur sem kornakur í stormi. Það var fyrir hartnær fimmtíu árum, þegar hann var ungur og uppreisnargjarn í föðurlandinu. Þegar hann átti sér föðurland. Nú voru allir þegnar í sama ríki, allir lifðu undir verndarvæng arnarins og nutu þess hvikula friðar, er lærðir menn kölluðu Pax Romana. Fákunnandi menn sem ekki þekktu latínu — spáprestar frá Kaldeu, kaupmenn frá Kappadók- íu, hrossatemjarar frá Mösíu, íberskir fjöllistamenn frá Bæticu — allir kunnu þeir að segja Pax Romana. Nei, hann saknaði ekki föðurlandsins, fyrirheitna landsins. Er hann fór þaðan fyrir nær fimmtíu árum með pyngjuna fulla, hafði hann TMM 1995:4 63
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.