Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1995, Blaðsíða 71

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1995, Blaðsíða 71
„Þetta er helmingurinn af þér.“ svaraði Jehóva. „Mikið er ég fallegur!“ hrópaði Adam upp yfir sig. „Mikið er hún falleg.“ leiðrétti Jehóva. „Héðan í frá verður þú að fmna Evu í hvert skipti sem þig langar að elskast. Þegar þig langar að hlaupa, leyfir þú henni að vera eftir og hvílast.“ Svo dró hann sig háttvíslega í hlé. Það verður nefnilega að vita hvernig alltsaman byrjaði til þess að skilja framhaldið. Eins og við vitum rak Jehóva Adam og Evu burt úr Paradís. Þannig hófst löng ganga þeirra um eyðimörkina sem enn var grýtt og sendin eins og í árdaga. Eðlilega þýddi fallið úr Paradís ekki það sama fyrir Adam og Evu. Adam kannaðist við sig á þessum slóðum. Hann var fæddur í þessari eyðimörk. Af þessum sandi var hann mótaður. Þar að auki hafði Jehóva losað hann við öll kvenleg einkenni og hann hreyfði sig lipur sem antílópa, óþreytandi líkt og kameldýr með beinharða fætur. En Eva! Aumingja móðir Eva! Hún sem var mótuð af rakri og frjórri Paradísarmold og þótti ekkert betra en að móka ánægð í skugga pálmatrjánna, hvað hún var sorgmædd! Ljós húð hennar brann í miskunnarlausri sólinni, mjúkir fætur hennar fleiðruðust af eggja- grjótinu, stynjandi dróst hún á eftir hinum léttfætta Adam. Hún hugsaði án afláts um fæðingarstað sinn, Paradís, en gat ekki einu sinni minnst á það við Adam, sem virtist alveg hafa gleymt honum. Þau eignuðust tvo syni. Sá eldri, Kain, var lifandi eftirmynd móður sinnar: ljóshærður, bústinn, rólegur og værukær. Hvort sem hann vakti eða svaf hvíslaði Eva í sífellu fallegri sögu í eyra honum. Og í þeirri sögu gréru blómum prýddir bingir af skóg- arsóleyjum við rætur magnolíutrjánna, kólibrífuglar þyrptust um brúska af gullregni, hópar öskugrárra trana svifu yfir efstu greinum hins svarta sedrusviðar. Segja má að Kain hafi drukkið söknuðinn eftir hinni jaðnesku Paradís með móðurmjólkinni. Þessar minningar sem hvíslað var að honum urðu efniviður skýjaborga í höfði barnsins sem þekkti ekkert annað en skrælnaðar sléttur og líflausar, einsleitar sandöldur. Þar að TMM 1995:4 69
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.