Tímarit Máls og menningar - 01.12.1995, Síða 70

UOOI- tC-Z.5^0
Hávaxin tré, hlaðin blómum og ávöxtum slúttu yfir tær og hlý
vötn.
„Núna,“ sagði Jehóva við Adam, „getur þú eignast börn. Hallaðu
þér undir trjánum og láttu þig dreyma. Hitt kemur af sjálfu sér.“
Adam lagðist fyrir. En hann gat ekki sofnað og enn síður íjölgað sér.
Þegar Jehóva kom til baka fann hann Adam þar sem hann stikaði
eirðarlaus fram og til baka í skugga fenjaviðar.
„Sjáðu nú til.“ sagði Adam. „Eðli mitt er tvíbent. Annar helmingur-
inn vill hvíla meðal blóma. Öll vinnan fer fram í kviði hans þar sem
börnin verða til. Hinn getur ekki verið kyrr. Hann klæjar í fæturna.
Hann hefur þörf fyrir að ganga, ganga, ganga. Úti í grýttri auðninni
er fyrri helmingurinn vansæll. Hinn er alsæll þar. Hér í Paradís er því
síðan öfugt farið.“
„Það er,“ sagði Jehóva, „af því að annars vegar ert þú heimakær og
hins vegar flakkari. Tvö orð sem þú verður að bæta við orðaforðann.“
„Heimakær og flakkari.“ endurtók Adam lærdómsfús. „Og hvað
svo?“
„Og svo,“ sagði Jehóva, „klýf ég þig í tvennt. Sofðu!“
„Kljúfa mig í tvennt!“ hrópaði Adam háðslega.
En hlátur hans hljóðnaði snöggt og á hann féll fastur svefn.
Þá fjarlægði Jehóva allt hið kvenlega úr líkama hans: brjóstin,
sköpin, legið.
Og þessa hluta setti hann í annan mann sem hann mótaði við hlið
hans úr rakri og frjórri mold Paradísar.
Og hann nefndi þennan annan mann: konu.
Þegar Adam vaknaði að þessu loknu stökk hann á fætur og tókst
nær því á loft, svo léttur fannst honum hann vera. Allt sem íþyngdi
honum var horfið. Hann hafði engin brjóst lengur. Brjóstkassinn var
harður og rennilegur eins og skjöldur. Maginn var flatur sem stein-
hella. Milli læra hans var aðeins strákstyppið, sem var svo sem ekkert
fýrir honum þó hann gæti ekki lengur slíðrað það í sköpunum.
Hann gat ekki setið á sér að hlaupa eins og héri meðfram endilöng-
um vegg Paradísar.
En þegar hann kom loks aftur til Jehóva dró skaparinn lauftjald til
hliðar og sagði við hann: „Sjá!“
Og Adam leit Evu í fasta svefni.
„Hvað er nú þetta?“ spurði hann.
68
TMM 1995:4