Norðurljósið - 01.01.1976, Blaðsíða 112

Norðurljósið - 01.01.1976, Blaðsíða 112
112 NORÐURLJÓSIÐ En málið skortir, sem skapar hið sérstæða samfélag mannanna, jafnvel þó að þeir eigi sér ekkert ritmál. Maður, sem endurfæðist, eignast hið sérstæða samfélag við Guð, sem aðrir en hinir endurfæddu geta ekki þekkt. Hvað gerist, þegar maðurinn endurfæðist? 1. Hann fæðist af óforgengilegu sæði fyrir orð Guðs, sem lifir og varir.“ (1 Pét. 1.23.). Guð setti það náttúrulögmál, að lifandi verur geta afkvæmi eða fjölgar með þeim hætti, að af- kvæmið er í sömu mynd og foreldrarnir. Hestar geta ekki af sér nautpening né sauðfé hunda. Ekki gjóta kettir hvolpum né verpir hrafninn lóueggjum. Allt er sundurgreint eftir tegundum sínum Sama regla gildir í jurtaríkinu. Epli spretta elcki á vín- viði. Af þessum lögmálum leiðir það, að Guð, sem ávallt lifir, hefir gefið hinum endurfæddu það líf, sem aldrei getur liðið undir Iok, orðið að engu. Þeir eru getnir af Guði (Jóh. 1.13.). 2. Hann er útvalinn. Páll postuli ritaði kristnum mönnum í Þessaloníku: „Vér vitum, bræður, elskaðir af Guði, að þér eruð útvaldir.“ I síðara bréfinu ritar hann: „En skylt er oss að þakka Guði ávallt fyrir yður, bræður, elskaðir af Drottni, að Guð hefir frá upphafi útvalið yður til frelsunar í helgun Andans og trú á sannleikann.“ (2 Þess. 2.13.). Útvalning útvalins manns var gerð löngu fyrr en hann fæddist. Og samkvæmt því, sem ritað er í bréfi Páls til Rómverja, 9. kafla og 11. grein, þá er „útvalningar-fyrirætlun Guðs óháð verkunum og öll komin undir vilja þess, sem kallar.“ Þjóðerni, kynferði, menntun, verk koma ekki til álita. Heldur ekki vilji mannsins. Hún er öll „komin undir vilja þess er kallar.“ Útvalningin fór fram „fyrir grundvöllun heimsins11. Guð „út- valdi oss í honum (Kristi), til þess að vér værum heilagir og lýta- lausir fyrir honum í kærleika.“ (Efes. 1.4.). Útvalning útvalins manns er „ekki eftir verkum vorum, held- ur eftir eigin fyrirhugun (Guðs) og náð, sem oss var gefin fyrir Jesúm Krist frá eilífum tímum.“ (2 Tím. 1.9.). Mun það geta komið fyrir, að útvalinn maður glatist, fyrst útvalningin er óháð verkunum? Má hann því syndga eins oe honum sýnist? Þessu verður svarað síðar. 3. Hann er réttlættur. „Allir hafa syndgað,” er yfirlýsing Guðs í orði sínu. (Róm. 3.20.). Allir eru sekir fyrir Guði. Hvað getur réttlætt þá? „Þeir réttlætast án verðskuldunar af náð hans fyrir endurlausnina, sem er í Kristi Jesú.“ (Róm. 3.24.). Endurlausn Krists er sú ástæða, sem Guð notar, til að réttlæta þá, sem trúa
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188
Blaðsíða 189
Blaðsíða 190
Blaðsíða 191
Blaðsíða 192

x

Norðurljósið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðurljósið
https://timarit.is/publication/128

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.