Rauðir pennar - 01.01.1938, Qupperneq 11

liappi yfir því að liafa verið vakinn svo snemma og
kenni i brjósti um hina, sem sofa þarna i lokuðum
vagni og fá ekkert að sjá af þessum dásamlega morgni.
Við komum til Port Bou, smábæjar við klettavik,
rétt innan við spönsku landamærin. Þar stigum við úr
lestinni. Ferðinni á nú að halda áfram síðar um daginn
í bifreiðum.
Við nafnið Port Bou kannast margir af fréttaskeyt-
um, sem hingað hafa borizt undanfarnar vikur um itrek-
aðar loftárásir fasista á bæinn. Þeir láta sér alveg sér-
staklega umhugað að níðast á þessum varnarlausa
smábæ, þar sem járnbrautin frá Barcelona liggur upp
að frönsku landamærunum. Ég sé hér fyrstu ummerki
hinnar mósvörtu villimennsku. Þarna eru talsverðar
skemmdir á járnbrautarstöðinni, á öðrum stað eru
nokkur hús i rústum eftir þýzka flugmenn. í klett einn
liöfðu verið höggvin á að gizka 50 m. löng göng til
skjóls við loftárásum. Maður á bágt með að trúa því
á þessum fagra, friðsældarlega stað, að úr þessum sól-
skinsfyllta himni geli á hverri stundu rignt eyðilegg-
ingu og dauða. Og það er eins og íbúarnir hafi ekki
heldur látið sannfærast um þetta af staðreyndunum,
sem þeir hafa fyrir augum daglega.. Eftir sandfjörunni
endilangri neðan við bæinn liggja þeir fáklæddir og
baða sig i hinu steikjandi sólskini, en aðrir, mest börn
og unglingar, svamla i vikinni fyrir utan. Maður sann-
færist um, að mikið sé satt í orðtakinu um áliyggju-
leysi Suðurlandabúans.
Það var erfilt að standast þá freistingu að stevpa
sér út í þetta suðræna sólskinsbað. Og þótt undarlegt
kunni að virðast, vorum það einmitt við Norðurlanda-
búarnir, sem fyrstir létum smitast. Lund, danski full-
trúinn, þreldegur og íþróttamannslegur, og ég sóttum
í skyndi sundfötin okkar, sem við höfðum verið svo for-
sjálir að hafa meðferðis, og lögðumst til sunds. Sjórinn
var tær eins og bergvatn og ylvolgur. Smám saman
11