Tímarit Máls og menningar - 01.12.1956, Page 156

TÍMARIT MÁLS OG- MENNINGAR
Unglingahópur á götuí Shanghai.
að lesa og veitt önnur undirstöðu-
íræðsla sem það hefur farið á mis við
hingað til.
En lestrarnám er erfitt í Kína.
Fróðir menn sögðu okkur að kín-
verskum börnum mundi ekki veita af
tveimur árum meira en evrópskum til
að verða þolanlega læs. Þetta er auð-
vitað geysileg byrði og tímaþjófur í
þessu mannhafi, þar sem aukin mennt-
un og fljótvirkar aðferðir í þeim efn-
um eru lífsnauðsyn. Enda eru nú uppi
miklar ráðagerðir um að leggja niður
hið forna letur í daglegri notkun og
taka upp latínuletur. En slík breyting
er allt annað en einfalt mál. í fyrsta
lagi þarf að ákveða og kenna í öllum
skólum landsins sama ríkismálið, og
er sú kennsla þegar hafin, en mállýzk-
ur eru margar og ólíkar innan kín-
verskrar tungu, auk þess sem í kín-
verska ríkinu eru töluð 40—50 mál
sem ekki eru kínversk. En allir þeir
sem kínverskar mállýzkur tala geta
lesið kínverska letrið án þess að læra
sérstakt ríkismál; þeir lesa úr táknun-
um hver með sínum framburði. Þetta
hagræði hverfur úr sögunni þegar
latínuletur er tekið upp. Þess verður
einnig langt að bíða að fornar bók-
menntir þjóðarinnar verði prentaðar
að nýju með latínuletri, nema að til-
tölulega litlu leyti. En þessi sjónarmið
hljóta samt að víkja fyrir yfirburðum
latínuleturs á öðrum sviðum. En
praktískir erfiðleikar eru miklir. Eins
250