Andvari - 01.01.1974, Side 159

Andvaiú
K/EÐA VIB GUÐSÞJÓNUSTU í LAUFÁSKIRKJU 2. ÁGÚST 1874
157
vísu færast fjöllin úr stað og 'hálsarnir riða, en mín miskunnsemi við þig skal
ekki úr stað færast og minn friðarsáttmáli ekki raskast, segir Drottinn, þinn
miskunnari. - Fullkomin eru hans verk og réttir hans vegir. Þótt hann hafi oft
og tíðum leitt fólk sitt yfir grýttar hæðir og orðið oss samferða um ófrjóar eyði-
rnerkur, svo yður helur stundum verið gjarnt til að mögla í gegn hans ráði og deila
við Guð yðar um það hlutskipti, sem hann hefur yður fengið, þá hafa þó hans
verk ætíð verið fullkomin, hans vegir ætíð verið réttir og reynzt réttir. Hann
heiur komið fram æ að nýju undan öllunr huliðshjálmi hinna órannsakanlegu
dóma sinna, svo sem hinn Heilagi, hinn Alvísi og Algóði. sá er getur sér þann
vitnisburð á jörðunni: Drottinn gjörir vel alla hluti.
Þetta var það, sem Móses vildi brýna fyrir þjóð sinni, þá er hann flutti
svanasönginn að áheyranda öllum þingheimi Ísraelíta. Flina sömu brýning
skulum vér og nú heyra, mínir elskuðu vinir. Sú þúsundáraöld, sem þegar
er liðin frá hinu fyrsta landnámi á eyju vorri, og öll reynsla þjóðar vorrar á
þessu tímabili skal skora alvarlega á oss segjandi: Gefið Guði vorum dýrðina!
Já, gefið dýrðina honum einum.
Þar sem vér rennum huganum yfir sögu lands vors frá því er hún hófst
fyrir 1000 árum og þangað, sem henni er nú komið, þá verða að vísu fyrir
oss seint og snemma eigi svo fá mannleg nöfn, þau er vér finnum oss skylt
að nefna með virðing og þakklæti, og sannarlega er það ágætt, þar sem minn-
ing góðra og mikilla manna helzt við lýði hjá hinum síðari kynslóðum. Það
er fagurt og dýrmætt að eiga í flokki feðra sinna þá spekinga og snillinga,
þá afreksmenn og gagnsmenn, sem svo voru vel að sér gjörvir, að nöfn þeirra
eru enn uppi eftir liðnar aldir til prýði og yndis í sagnaritum og söngvum þjóð-
arinnar, þess makleg, að hver maður nemi þau, sá er nokkuð menntast, já,
sum þar á rneðal jafnvel þess verð, að þeirra sé getið með heiðri á heilögum
stað fyrir augliti Drottins, svo sem færa mætti til nokkur dæmi, ef þess þætti við
þurfa, með merkilegum og ástælum nöfnum úr sögu vor íslendinga að fornu og
nýju. Og víst hlýtur hjarta hins góða og gagnlega manns að kenna hátíðlegrar
gleði af þeirri hugsun: Mitt nafn mun og á síðan komast í tölu hinna blessuðu
nafna og berast með heiðursamlegri og þakklátri minning til hinna síðari
kynslóða. En eigi að síður, hversu mikið sem slíkum mönnum hefur auðnazt að
afreka sjálfum sér til ágætis og öðrum til heilla, eigi að síður skulu þó þeir
taka undir atkvæði Mósis: Gefið Guði vorum dýrðina! Fyrir Guði, sem einn
hefur ríkið og máttinn, hlýtur öll jarðnesk vegsemd að fölna; fyrir honum
hinum Heilaga og Alfullkomna hlýtur allur mannlegur lofstír að verða til