Andvari - 01.01.1974, Blaðsíða 163

ANDVABI
RÆÐA VIÐ GUÐSÞJÓNUSTU í LAUFÁSKIRKJU 2. ÁGÚST 1874
161
vilji láta telja sig með þjóðvinum. Nei, segir hin áminnandi raust til sona
landsins: Kastið eigi í burt yðar örugga móði, er mikil laun mun öðlast. Örvæntið
eigi þess, að þjóð vorri geti orðið viðreisnar auðið og að enn eigi hún góðs að
bíða í byggð feðra sinna. Hafið aðeins góðan bug hvorir til annarra, þér æðri
og lægri. Grunið aldrei bvor annan um gæzku að raunarlausu. En umfram
allt treystið óefanlega hvorir með öðrum honum, sem situr að hinum æðstu
völdum og eigi hefur enn yfirgefið nokkurn þann, sem reiddi sig á hann.
Já, gefið Guði vorum dýrðina með öruggu trausti! Idann er vort athvarf
frá kyni til kyns. Hann er hellubjarg, fullkomin hans verk og réttir hans vegir
svo á hinni komandi sem á hinni undanförnu öld. Hinn trúfasti Guð, sem
hingað til hefur hjálpað og frelsað úr öllum þrautum, hann mun eigi heldur
hér eftir sleppa hendi sinni af þjóð vorri og landi, er svo lengi hefur verið
hans augasteinn. Hinn sterki Guð, sem þegar hefur verið hellubjarg þjóðar
vorrar á mörgum mæðilegum tíðum, hann mun og enn ryðja oss braut í gegn-
um torleiði og þrengingar þessa tíma. Hinn vísdómsfulli Guð, er aldrei verður
ráðafátt og allir vegir eru færir, hann getur og enn með nýrri tíð vísað landi
voru á nýjar leiðir til blessunar og heiðurs, til frelsis og framfara.
Gefið Guði vorum dýrðina með öruggu trausti! Þá mun öllu verða betur
komið; þá mun allt vænlegar horfa. Þar sem sólin ljómar í heiði með blíðlegu
skini, þá er allt með bjartlegu yfirbragði, himinn og jörð, fjöll og dalir, ár og
vötn. En sjáið, kæru vinir! Hið örugga traust er þvílíkt sólskin, sem bregður
birtu sinni yfir hinar efri og neðri stöðvar lífsins, yfir hinar torsóttlegu hæðir
framfaranna og hina stríðu strauma mannraunanna. Ef enginn hlutur gæti
hrakið oss frá traustinu til Guðs, þá mundum vér og, eftir því sem Móses kveður
að orði í bæn sinni, fagna og gleðja oss alla daga vors lífs. Ef að allir þeir, sem
í landinu búa, æðri og lægri, stæðu fastir fyrir, bver í sínu rúmi, og treystu Guði
jafnörugglega á hinum vonda sem á hinum góða degi, þá mundi engum óvini,
hvorki að utan né innan, geta tekizt að vinna landi voru tjón. Því þá hefðurn
vér enn, eins og Móses og Davíð, hið óvinnanlega vígi til að reiða oss á. Þá
gætum vér sagt allt að einu og þeir: Drottinn er vort hellubjarg; allt að einu
og Lúther: Vor Guð er borg á bjargi traust, hið bezta sverð og verja. - Ó, gefið
þá Guði vorum dýrðina með öruggu trausti, þar sem þér rennið huganum
fram á hina komandi tíð fósturjarðar vorrar og barna hennar. Og gefið honum
loksins dýrðina með trúrri hlýðni við hans heilögu boðorð.
Drottinn, kenn oss svo að telja vora daga, að vér verðum forsjálir, segir
Móses í bæn sinni og í texta vorum. Svo biður binn trúi erindsreki Guðs, er
n