Tímarit Máls og menningar - 01.12.1995, Qupperneq 69

s 5|0ea BjS'lNIAI 1UBU1U9SZ06
IAI
Michel Tournier
Adams ætt
í upphafi var á jörðu hvorki gras né tré. Feiknastór auðn af ryki, sandi
og grjóti teygðist í allar áttir.
Jehóva mótaði úr sandinum styttu fyrsta mannsins. Svo blés hann
lífsanda í nasir hennar. Og styttan bærði á sér og reis upp.
Hverju líktist fyrsti maðurinn? Hann líktist Jehóva sem hafði skap-
að hann eftir sinni mynd. En Jehóva er hvorki karl né kona. Hann er
hvort tveggja. Fyrsti maðurinn var því líka kona.
Hann hafði konubrjóst.
Og niður af kviði hans hékk strákstyppi.
Og milli læranna voru stelpusköp.
Þetta var jafnvel nokkuð hentugt: á göngu kom hann typpinu fyrir
í sköpunum, líkt og þegar hnífur er slíðraður.
Því hafði Adam ekki þörf fyrir aðra manneskju til að eignast börn.
Hann gat átt þau með sjálfum sér.
Jehóva hefði orðið yfir sig ánægður með son sinn Adam, hefði
Adam sjálfur eignast son, og þannig koll af kolli.
Til allrar óhamingju var Adam ósammála.
Hann var ósammála Jehóva sem vildi eignast barnabörn.
Hann var ósammála sjálfum sér. Því hann vildi líka gjarnan flat-
maga, frjóvga sig sjálfur og eignast börn. En landið umhverfis hann
var auðnin ein. Og hún er ekki til þess fallin að setjast niður, enn síður
flatmaga. Eyðimörk er bardagavöllur, leikvangur, malarvöllur til að
hlaupa um. En hvernig er hægt að berjast, leika og hlaupa með barn í
maganum, með barn í fanginu, hvernig á svo að gefa þeim brjóst og
elda graut?
Adam sagði við Jehóva: „Jörðin sem þú hefur látið mig á hentar ekki
til fjölskyldulífs. Þetta er land fyrir langhlaupara.“
Þá ákvað Jehóva að skapa stað þar sem Adam myndi vilja setjast að.
Og það varð hin jarðneska Paradís, eða Eden.
TMM 1995:4
67