Tímarit Máls og menningar - 01.12.1995, Qupperneq 72

auki sýndi hann fljótt hæfileika til akuryrkju, garðræktar og jafnvel
byggingarlistar.
Fyrsta leikfang hans var lítill páll, annað var nett garðskófla og það
þriðja var sirkill sem hann þreyttist seint á að beita við gerð uppdrátta
þar sem hæfileikar skrúðgarðameistarans og borgarsmiðsins unga
fengu að blómstra.
Yngri bróðir hans, Abel, var gerólíkur. Sá var lifandi eftirmynd
hlauparans föður síns. Hann var aldrei kyrr. Hann dreymdi aðeins um
að halda af stað, um göngur og langferðir.
Öll þolinmæðis- og kyrrsetuvinna var honum ógeðfelld. Aftur á
móti þótti honum fátt jafn skemmtilegt og að sparka sundur leirþynn-
um og sandköstulum hins þolinmóða og vinnusama Kains.
En eldri systkin verða að sýna hinum yngri nokkra undanlátssemi,
og Kain, eðlilega hvekktur, þurrkaði reiðitárin og endurbyggði óbug-
aður eftir að bróðir hans stormaði hjá.
Þeir urðu fullorðnir.
Abel varð hjarðmaður og skeiðaði á eftir hjörð sinni yfir sléttur,
eyðimerkur og íjöll. Hann var magur, kaldhæðinn og lyktin af honum
minnti helst á geithafrana hans.
Hann var stoltur af því að börn hans höfðu aldrei smakkað græn-
meti og kunnu hvorki að lesa né skrifa, þar sem enginn skóli var fyrir
hjarðfólkið.
Aftur á móti lágu ræktarlegir akrar og garðar umhverfis fögur húsin
þar sem Kain bjó með fjölskyldu sinni. Hann gaf heimilinu allan sinn
kærleik og hafði nánar gætur á öllu.
En Kain fann ekki náð fýrir augliti Jehóva. Hann hafði rekið Adam og
Evu úr Paradís og sett kerúbína með logandi sverð við garðshliðin. Og sjá
hvernig sonarsonurinn, innblásinn af endurminningum móður sinnar,
endurheimti með vinnu og hyggindum það sem Adam hafði glutrað
niður! Jehóva þótti votta fýrir ósvífni og uppreisnarhug í þessum Eden II
sem Kain hafði látið spretta úr óffjórri jörð eyðimerkurinnar.
Aftur á móti var Jehóva ánægður með Abel sem skeiðaði þindarlaust
á eftir hjörð sinni yfir grjótbreiður og sanda.
Þar að auki hafnaði Jehóva gjöfum Kains í hvert sinn sem hann
færði Jehóva blóm og ávexti úr görðum sínum að fórn.
Hann leit aftur á móti með velþóknun til geita og lamba sem Abel
fórnaði honum.
70
TMM 1995:4