Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1954, Síða 205

— 203 —
1954
bilin virðast eðlileg. SvipaSar breyt.
sjást á neðri thoracal-liðum.
R. diagn.: Spondylarthrosis col.
vertebr. —
Undirritaður vill taka sérstaklega
fram, að þessar röntgenmyndir sýna
langsamlega mestar sjúklegar breyting-
ar i 3 neðstu hálsliðunum, en óveru-
legar í liðunum þar fyrir ofan og að
breytingarnar í brjóst- og lendaliðum
cru miklu minna áberandi en í 3
neðstu hálsliðunum.
Skoðuti: Maðurinn virðist eðlilegur
í útliti og framkomu allri, ekki áber-
andi taugaveiklaður. Við höfuð og
sýnileg líffæri þess ekkert sérstakt að
athuga. Háls: Við þrýsting aftan á
hálsinn, sérstakl. ofanverðan og meira
v. megin, eru áberandi eymsli, eins og
við hreyfingar í hálsliðum, sem eru
talsv. takmarkaðar vegna sársauka.
Lungn eðlileg. Skyggning (i Berkla-
varnarstöð Rvíkur þ. 13. mai 1952)
eðlileg. Hjarta virðist eðlilegt að stærð
— óhljóð, rhythmus dál. óreglulegur
(extracystolæ). Blóðþrýstingur 132/68.
Púls ca. 80 dál. óreglulegur. Linurit af
hjarta sýnir dál. v. hneigð, nokkrar
supraventriculær extracystolæ og bi-
fasiska T-bylgju í III. leiðslu. Við önn-
ur líffæri gat ég ekki fundið neitt
sjúldegt.
Álitsgerð: Þar sem mjög líklegt má
telja, að Þ. hafi verið fullhraustur fyr-
ir slysið, því að öðrum hentar ekki
sjómennska á togurum, og þar sem hin
sjúklegu einkenni koma fram eftir
slysið, má álykta, að þau standi i
beinu sambandi við það, enda þótt
rannsókn á hjarta sýni ekki beinlínis
sjúklegar breytingar, og að maður gæti
li'úað, að hinar sjúklegu breytingar i
brygg hafi e. t. v. verið byrjaðar áður
en slysið varð, enda þótt hann hafi
ekki haft einkenni fyrr en eftir hina
löngu bið í köldum sjónum og hina
ógurlegu áreynslu og tognun, þegar
bann var dreginn upp á skipið. Mjög
liklegt er, að nefnd æðakölkun stafi
af slysinu, þar sem aðrar æðar virðast
ékalkaðar.
Sjúkdómsgreining:
L Osteoarthrosis columnae cum
symptomatibus posttraumaticis.
2. Arteriosclerosis traumatica verte
bralis.
3. Hypocompensatio cordis (dys-
pnoea et palpitationes) trauma-
tica.
4. Encephalopathia traumatica.“
í læknisvottorði Tryggingastofnunar
ríkisins, dags. 24. maí 1952, undirrit-
uðu af Bergþóri Smára lækni, segir
svo að loknum inngangsorðum:
„Slasaði kom til skoðunar 19. maí
1952. Honum finnst liðanin ekki hafa
breytzt neitt, sízt til batnaðar. Hefur
verið slæmur af svima, sérstaklega ef
hann bograr, haft ríg og verki aftan
í hálsi og upp i höfuð, magnleysi og
slappleika við áreynslu, svo að hann
gefst fljótt upp, jafnvel við léttustu
störf, svo og mikla mæði og hjartslátt
við gang.
Slasaða finnst hann vera sljórri og
minnislausari en fyrir slysið, skapið
bráðara og vaknar oft á nóttunni við,
að „andardrátturinn teppist við barka-
kýlið.“ Hann hefur s. 1. ár dútlað við
og við lítils háttar í ishúsi, en ekki
getað unnið neitt annað.
Við skoðun 19. maí 1952 finnst eftir-
farandi: Virðist eðlilegur útlits. Höf-
uð: Ekkert sérstakt athugavert. Hreyf-
ingar i hálsliðum eru mjög takmark-
aðar vegna stirðleika og sársauka, og
aftan á hálsi eru töluverð eymsli.
Lungu: Ekkert sérstakt. Hlustun á
bjarta eðlileg. Blóðþrýstingur 135/75.
Linurit af hjarta . .. [sérfræðingur í
lyflækningum]: Dálítil v. hneigð,
nokkrar supraventriculærar extrasys-
tolur.
Annað ekki athugavert að sjá við
önnur liffæri. Röntgenmynd, tekin á
Landakotsspítala 9. maí 1952 af hrygg,
sýnir: „Nokkur spondylarthrosis sést
i columna vertebralis, einkum i háls-
iiðum og neðri thoracal-liðum.“
Niðurstaða: Ástand slasaða hefur,
siðan fyrra örorkumat fór fram (27.
des. 1950), ekki brevtzt neitt til batn-
aðar, og ólíklegt má þykja, að það taki
verulegum breytingum úr þessu. Þykir
því mega teljast tímabært að meta
varanlega örorku slasaða vegna slyss-
ins, og telst hún hæfilega metin 75%.“