Úrval - 01.12.1944, Qupperneq 39

Danskur œttjarðarvinur skrifar
vinum sínum bréf tveim dögum
áður en hann er líflátinn.
Vinarkveðja.
Úr „Frit Danmark".
Á dönskum þjóðminningardegi, sem
haldinn var í London 7. nóv. síðast-
liðinn, hélt danski þingmaðurinn
Robert Stæremose ræðu og las þá
meðal annars upp bréf, sem dauða-
dæmdur danskur föðurlandsvinur,
Chr. U. Hansen að nafni, skrifaði
tveim dögum áður en harm var tek-
inn af lífi, 23. júní 1944. Bréfið var
sent til fjögurra félaga hans, sem
seinna voru myrtir í Shellhúsinu,
aðalbækistöð Gestapo í Kaupmanna-
höfn. Bréfið hljóðar á þessa leið:
Vestre fangelsi,
21. júní, 1944.
Vinir!
Það eru miklar líkur til, að
þetta verði síðasta kveðja mín.
í gær hlaut ég dauðadóm minn
fyrir hinum þýzka herrétti, og
þó að ég hafi sent beiðni um
náðun, verð ég vissulega að vera
við því búinn að kveðja heim-
inn.
Það er erfitt fyrir mann, sem
er ungur og elskar lífið, eins og
ég, að kveðja. Erfitt að kveðja
stúlkuna, sem manni þykir vænt
um, ástvinina heima og vinina.
Þáð er erfitt, en það er alls ekki
tilgangslaust. Því að ti! þess að
þjóð geti lifað, verður einhver
að geta dáið.
Þess vegna verðið þið að lofa
mér því að verða ekki sorg-
mæddir og beizkir í lund, þó að
þið fréttið einhvern daginn, að
ég hafi verið skotinn. Við erum
enn þá allir hermenn á vígstöðv-
unum — við höfum allir kosið
að berjast með lífið að veði fyr-
ir því, sem við vitum að er
frelsi, sannleikur og réttlæti.
Sem ungir Danir getum við ver-
ið stoltir af því, að við höfum
rétt til að fá að deyja fyrir land
okkar og það, sem er okkur dýr-
mætt og heilagt hér á jörðinni.
Þess vegna er síðasta ósk mín
til ykkar sú, að þið minnist mín
öðru hvoru á gleðistundum
ykkar, þegar þið tæmið gleði-
bikar ykkar, þegar þið segið
litlu drengjunum ykkar söguna
um Holgeir danska.
Ég þakka ykkur fyrir þá vin-
áttu og tryggð, sem þið hafið
sýnt mér. Á sverði því, sem