Úrval - 01.12.1944, Blaðsíða 124

Úrval - 01.12.1944, Blaðsíða 124
122 TJRVAL aldrei vitað aðra eins tilvilj- un!“ sagði Darwin í bréfi til hins fræga jarðfræðings, dok- tors Lyells. „Þó að Wallace hefði haft handrit mitt frá 1842, hefði hann ekki getað samið betri útdrátt." í fyrstu ætlaði Darwin að draga sig í hlé og láta allan heiðurinn af uppgötvuninni falla Wallace í skaut. „Ég vildi heldur brenna bókina,“ sagði ’nann, „heldur en að hann eða aðrir haldi að ég komi auðvirði- lega fram.“ En doktor Lyell hélt því hins vegar fram, að það væri sjálfsagt að Darwin birti niðurstöður sínar án taf- ar. Hann lét í ljós þá skoðun, að Wallace myndi bregðast vel við, þegar hann frétti að Dar- win hefði uppgötvað kenning- una tuttugu árum á undan hon- um. Loks féllst Darwin á, að kenningin skyldi birt sem sam- eiginlegt verk Wallaces og hans. Og Wallace, sem vildi ekki vera eftirbátur að höfð- ingslund, lýsti yfir því, að það væri einstök heppni að honum væri veitt hlutdeild í „uppgötv- un, sem Darwin einn væri ábyrgur fyrir.“ Og þannig endaði ein af merkilegustu þrætum sögunn- ar — þar sem andstæðingarn- ir, hvor um sig, reyndu sem mest þeir máttu að stuðla að auknum hag hins, á eigin kostn- að. Þegar kenningin hafði verið birt vísindamönnum, tók Dar- win til óspilltra málanna að búa handrit sitt undir að verða birt öllum almenningi. Fyrsta útgáfa bókarinnar kom út 24. nóvember 1859, með hinum þunglamalega titli — U'ppruni tegundanna fyrir úrval náttúr- unnar eöa verndun hœfra kyn- þátta í lífsbaráttunni. Inntak bókarinnar „sem sóp- aði burt sögunni af Adam og Evu og aldingarðinum Eden í steypiflóði vísindalegra stað- reynda,“ var í stuttu máli á þessa leið: í þessum heimi er stöðugt að skapast ótakmark- aður fjöldi lífvera. En á hinn bóginn er fæðan af skornum skammti, og sömuleiðis lífs- rýmið. Afleiðingin er keppni upp á líf og dauða milli allra lifandi vera, eilíf barátta fyrir lífinu. Þær, sem hæfa bezt um- hverfi sínu, halda lífi, en hinar eru dauðadæmdar. Þróunar- sinnar nefna þetta ,,að sá lifi, sem hæfastur er.“ En eftir því
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.