Úrval - 01.12.1944, Blaðsíða 65

TJM SKÍÐIN MlN OG SKlÐIN ÞÍN
63
En vitanlega gildir sama máli
um þessi harðviðarskíði og öll
önnur góð skíði, að hver ein-
stök þeirra hafa sín sérkenni,
sitt einstaklingseðli, sem er
upprunnið í sjálfu efninu, þró-
ast og þroskast í sköpuri þeirra,
og mótast loks og fágast af
notkun og aðbúnaði. Það er um
skíðin eins og fiðlurnar, að ekki
er hægt að dæma um grunntón
þeirra og hæfni nema af
reynslu. Að sönnu er það svo,
að almennt eru þau búin til og
seld í ákveðnum tegundaflokk-
um, og að skíði sömu tegundar
eða tegundaflokks virðast að
ytra útliti nákvæmlega eins, en
þegar um raunverulega góð
skíði er að ræða, þá hefir hvert
einstakt par sín sérkenni, sína
sérstöku innri hæfileika, sem
koma því betur í Ijós sem þau
eru lengur notuð. Meira að
segja þroskast skíðin með
aldrinum, eins og fiðlurnar, og
taka framförum um rennsli og
styrkleika, og þó því aðeins að
um góðan efnivið sé að ræða og
góða meðferð. Og þá fyrst þeg-
ar skíðamaðurinn hefir kynnzt
persónuleika skíða sinna og
svo að segja samlagast hrynj-
andi þeirra, verður sambúðin
og samvinnan milíi þessara að-
ilja báðum til verulegrar gleði
og ánægju.
Því að skíði, eins og öll önn-
ur tæki, sem búin eru til úr lif-
andi efni, geta eingöngu orkað
því, sem er samrýmanlegt eðli
þeirra. Það er gleði þeirra og
nautn að renna áfram, sveigja
sig og beygja yfir bolla og ból,
að þjóta með húsbónda sinn
niður brekkur og flug með öll-
um þeim hraða, er hann frekast
þolir án þess að hann missi
fótanna. Þau eru treggeng og
löt 1 móti brekku og krefjast
þá viðeigandi áburðar, en á
leiðinni upp eru þau þrungin
af innibirgðu hlakki til þess að
geysast niður aftur. Ef þau
renna aftur úr spori einstaka
sinnum, þar sem snjórinn veitir
ekki nægilegt viðnám, þá er það
að eins vottur um óþol, tákn
þess að þau séu orðin leið á
þessu rölti. En sé nægur snjór
og færið ekki alltof erfitt, þá
miðar samt í áttina, hægt og
bítandi, unz komið er að marki.
Og nú hvílumst við í nokkrar
mínútur, hrifnir af útsýninu
yfir skógi klæddar hlíðar,
mýrafláka og fjallavötn, dýr-
leg sjón mögnuð klökuðu lífi. ..
Þegar sólin varpar ljóma sínum
yfir slíka dýrð og leikur ljóss