Andvari - 01.01.1897, Blaðsíða 39
33
ákaflega mikil selveiði á Sléttu, eu nú er hún nærri
alveg þrotin; þá lit'ðu menn á Sléttu og t nærsveit-
unum mjög á sel og voru skrokkarnir á vetrum
dregnir á hjarni langt upp um sveitir. Á Sandfells-
haga í Axarfirði var nýlega grafinn sundur gamall
grasivaxinn öskuhaugur; í honum var ákaflega mik-
ið af selbeinum; selur heíir þá verið aðalfæða íbú-
anna, en nú fæst hann eigi nema með höppum og
glöppum. Fiskiveiðar stunda menn dálitið við Sléttu
á sumrum, en sjósókn er örðug á opnum bátum sak-
ir brima, og útgrynni er mikið út af Sléttunni. Út-
lendir fiskimenn veiða betur á útmiðum; opt er sjór-
inn krökkur af útlendum fiskiskipum frönskum, ensk-
um og færeyskum. Englendingar þykja slæmir gest-
ir; á skipum þeirra er opt hinn versti ruslalýður,
þjófóttur og hrekkjóttur, gera þeir stundum strand-
högg og stela kindum, nýlega stálu þeir tarfi og opt
skemma þeir ýmsa hluti, er verða á vegi þeirra, af
eintómum hrekkjum og strákskap, á Langanesi hafa
þeir t. d. að gamni sinu kveikt í viðarköstum. Fyr-
ir nokkrum árum kom enskur duggubátur að
landi hjá Heiði á Langanesi; hásetum var boðið heim
að bænum og gefið kaffi, mjólk og brennivín; með-
an þeir gengu heim á bæinn, skildu þeir eptir tvo
stráka til þess að gæta bátsins; meðan hinum dvald-
ist heima á bænum, gerðu strákar þessir sér það til
gamans, að þeir fóru inn í fjárhús við sjóinn og
ráku knífa sína i kviðinn á tveim kviaám, er þar
voru, og drápu þær svo.
Reki er nú orðinn lítill á Sléttu, en fyrrum
vóru allar fjörur hvítar af rekavið; fyrir 40—50 ár-
um fengu menn meiri rekavið en menn þurftu,
•en nú grafa menn upp gamla staura, sem liggja
fyrir ofan malarkambinn við vötnin, hálfir í jörðu,
3