Andvari - 01.01.1897, Blaðsíða 153
147
ar 1 hjáverkum á vetrum, þegar fiskur gengur und-
ir sandana, og af þeim, er ekki mega að heirnan
fara til útróðra í öðrum veiðistöðum. Menn nota að
eins haldfæri og krækja fiskinn á stóra, bera öngla,
sem stundum eru með »síld«. Lóð hefur varla ver-
ið reynd, því alla landbeitu vantar. Fyrir 20—30
árum gengu úr Landeyjum fieiri og betri skip en nú,
stórir sex-áttæringar. Nú eru þau minni, sexær-
ingar með 10 á og nefnast »jul«. Það er ætlun
manna þar, að þorskgöngur hafi optast kopiið aust-
an með og ráða þeir það af því, að optast verður
fyr vart við fisk við Austurlandeyjar, og að hann
hverfii þaðan fyr en við Utlandeyjar; en djúpsig
koma þó allopt. Menn hafa til dæmis tekið eptir
því, að göngur af mögrum fiski hafa komið beint úr
hafi. Ýsu hefur varla orðið vart á síðustu 6 árum
í Landeyjum (á færi), en Vestmannaeyingar liaf'a þó
aflað meira af henni en áður á lóð undir Sandinum.
Aðalhnekkir fiskveiðanna á svæðinu frá Skapt-
árósi að Þjórsá eru hinar illu lendingar og gæfta-
leysið, svo róðrardagar verða árlega fáir og því mið-
ur er ekkert auðið að gjöra til þess að bæta lend-
ingarnar, því alstaðar er sandur. Lendingin við
Dyrhóla, sem áður var þrautalending í Mýrdal,
skemmdist af sandburði eptir síðasta Kötlugos. Nú
er í Vik helzta þrautalendingin og er hún í bás und-
ir Reynisfjalli, en sá er annmarki á, að þar má að
eins bjarga skipunum undan sjó, en ekkert pláss til
að leggja aflann upp og verður því að reiða hann
burt jafnharðan, og það má að eins gjöra með lág-
sjávuðu, áður en sjór fellur upp að stórgrýtisurð,
sem skilur básinn frá undirlendi því, er verzlunar-
húsin standa nú á. Yfir urðina er að eins fært fyr-
ir lausgangandi mann og það illfært. Hinir ötulu
10;s