Andvari - 01.01.1897, Blaðsíða 221
215
um fiski þaðan, hlýtur verðið á söltuðum fiski aptur
að hækka.
íslendingar þurfa að iæra þessa fiskverkun.
Heppilegasta ráðið til að læra hana virðist mjer
vera, að nokkrir duglegir sjómenn hjeðan rjeðu sig
á frakknesk fiskiskip, meðan þau dvelja við strend-
ur Islands á sumrum. Jafnframt gætu þeir átt von
á góðu kaupi, þvi Frakkar fá fisk sinn vel borgað-
an og geta því staðið sig við að borga góðum drátt-
armönnum háar »premiur«. Meðan jeg dvaldi í
Dunkerque', átti jeg tal við nokkra hina helztu skipa-
útgjörðarmenn þar um þetta mál. Aðalatriðið fyrir
þá er að geta náð i hin háu verðlaun úr rikissjóði
Frakka, en þessi verðlaun eru að eins greidd fyrir
þann fisk, sem afiaður er af frakkneskum skipum
með frakkneskum skipshöfnum. Þegar farið var að
gæta betur að iagaákvæðunum, kom það þó í ljós,
að verðlaunin eru borguð að fullu, enda þótt einn
fjórði hluti skipshafnarinnar sjeu útlendingar. Ut-
gerðarmenn lof'uðu síðan að taka málið til ihugun-
ar, en til þess að slíkt geti haft framgang, þarf að
skrifa hinum frakknesku útgerðarmönnum og bjóða
þeim góða menn hjeðan, til þess að þeir geti gjört
ráðstafanir sínar fyrir næsta ár eptir þvi. Kæm-
ist slík samvinna á i stórum stíl, mundu nokkur
hundruð islenzkra sjómanna geta orðið aðnjótandi
hins háa verðs, sem Frakkar fá fyrir afla sinn.
Verð á eikartunnum undir saltaðan fisk er í
Belgíu um 4 frcs. (2 kr. 80 aura) tunnan, og 200
pd. af St. Ybes-salti kosta þar einnig um 4 frcs.
(2 kr. 80 aura). Einhver helzti fiskkaupmaður i
Antwerpen, hr. A. von Rompa, skýrði mjer frá þessu
verði og lofaði að senda þess konar tunnur með St.
Ybes-salti til Islands, ef óskað væri.