Andvari - 01.01.1897, Síða 126
120
hann á riðblettunum, svo netin eru dregin yfir þá
staði, þar sem frjóvguð hrogn liggja í botni, og má
nærri geta, að þá muni mörg hrogn fara forgörðum,
nema ef grjót verndar þau. Það sem sagt hefur
verið um Olvesvatnsá, sýnir, hverjar afleiðingar það
getur haft, að hindra fiskinn frá því að komast á
riðblettina. 4. Menn veiða ekki óvíða í vökum á
vetrum. Sjeu vötnin stór og djúp, og ef vatnið í
þeim breytist í sífellu við það, að mikið vatn renn-
ur í þau og úr þeim, þá er vakaveiði ekki sjerlega
hættuleg; þvi dýpri sem þau eru og því meira af
vatni, sem rennur í þau, því meira lopt og lopt-
breyting er í þeim. En loptið (súreínið) í vatninu
er lífsskilyrði fyrir fiskinn. En ef vötn eru lítil og
grunn og lítið vatn rennur í þau og úr þeim, þá er
öðru máli að gegna. Loptið í þeim endurnýjast
einkum við það, að yfirborðsvatnið sýgur í sig súr-
efni loptsins. En verði þau allögð, er lítið um lopt-
endurnýjung. Loptið eyðist smátt og smátt við önd-
un fiskanna, en sje vök á ísnum, hefur hún líka
verkun og opinn gluggi á húsi. Þegar ioptskortur
fer að verða, leitar fiskurinn að vökunum, og því
tná opt veiða vel í þeim (jafnvel allt of vel). Þess
vegna er vakaveiði hættuleg í slíkum vötnum og í
útlöndum hafa menn tæmt vötn að fiski með slíkri
vetrarveiði. Aptur á móti getur það verið nauðsyn-
legt að gjöra vakir á smávötn, þegar langvinn í'rost
eru, til þess að gefa fiskinum lopt (ef náttúrlegar
vakir eru ekki á þ'eim).
Hins vegar eru fiskinum einnig margar hættur
búnar af náttúrunnar völdurn. Botnfrjósi vötn eða
ár, þá er úti um þann fisk, sem í þeim er, én það
er sjaldgæft hjer. Optar getur botnfrosið þar, sem
hrogn liggja á grynningum, eða i lækjum, og þá er