Andvari - 01.01.1897, Blaðsíða 91

tíundir, og það á stundum móti vilja og vitund þeirra,
sera við taka. Þá telur nefndin, að þessi stutti sveit-
testistími sje orsök mikillar óvildar og misklíða miilí
hreppanna. Sveitarstjórnirnar skjóti þessum deilu-
málum sínum til sýslumanna, frá sýsiumönnum til
amtmanna og siðan frá þeim til stjórnarráðsins.
Deilur þessar standi opt tvö eða þrjú ár, en þurfa-
maðurinn, sem hjálpina fær á meðan með nauðung
eða ógeði, eigi þá opt við skort og volæði að búa,
og sjeu þurfamennirnir á ungum aldri, fari þeir á
mis við menningu og uppfræðslu. Að öllu saman-
lögðu telur nefndin þessa sveitfestis-ákvörðun 6. gr.
valda liarðýðgi, undirferli og siðspillingu, og kveður
reynslu hinna fyrri tíma hafa sannfært sig um það,
að 20 ára vinnutími samfleytt í sama hreppi til sveit-
arframfærslu þar sje bæði sanngjarnastur og liag-
Jcvœmastur, og leggur það til, að 5 ára dvalartími
án sveitarstyrks eptir 16 ára aldur í sömu sveit,
sem 6. gr. ákveður sem skilyrði fyrir sveitfesti, sje
breytt í 20 ára tíma. Þetta kom aptur fyrir á þing-
inu 1847, og urðu afdrif þess þau, að konungur á-
kvað með opnu brjefl 6. júlí 1848, »aö sá 5 ára tíini,
er menn skyldu hafa verið samfleytt í einum hreppi
til að eignast þar sveit eptir6.gr. ireglugjörðinni 6.
jan. 1884 um stjórn þá og meðferð, er fyrst um sinn
ber við að hafa í ómagamálum, skal hjeðan af vera
aukinn til 10 ára;« og gildir þessi ákvörðun kommgs-
brjefsins enn um sveitfestina.
Tilskipun utn sveitarstjórn á Islandi kom út 4.
maí 1872. Með henni varð eigi alllítil brey-ting á
sveitarstjórninni. Hreppsneíndir, sem kosnar skyldu
af búöndum hreppanna, tóku við stjórn fátækramál-
efnanna af hreppstjórum. Þá var, eins og kunn-
ugt er, sýslunefnd skipuð í hverri sýslu yttr hrepps-