Andvari - 01.01.1897, Blaðsíða 190
184
Auk þessa eru ýmsar fyrirskipanir um framíærslu,
t.a.m kgl. tilskipun um geðveika írá 2. nóvbr. 1883,
og ýmsar reglugjörðir fyrir sjúkrahús, stofnanir fyr-
ir daufdumba o. s. frv.
Hjer skal enn minnzt lítið eitt á fátækralög-
8'jöf
Englands.
Jeg hefi samt verið í miklum efa um það, hvort
það mætti að nokkru gagni koma að gjöra það, því
að bæði er það, að heimlidarrit mín ná eigi lengra
en til 1886, svo að mjer er ókunnugt um, hverjar
breytingar liafa orðið þar síðan í þessu efni, og svo
er hitt, að góðgjörðasemi einstakra manna ogóskyldra
tekur svo mikinn þátt þar í framfæri þurfamanna, að
það hefur i mörgum greinum áhrif á framfœrslu fátæk-
ra af' hálfu hins opinbera. Mjer er að vísu kunnugt
orðið, að fátækralöggjöfinni þar hefur verið breytt í
einhverju 1894', en í hverju sú breyting hefir verið
fólgin, veit jeg eigi. Jeg þykist samt geta fullyrt,
að sú breyting hafi eigi verið mjög yfirgripsmikil,
þótt vera megi, að hún hafi verið þýðingarmikil,
því að Englendingar hafa liaf't þann sið, er um breyt-
ingar á fátækralögum hefir verið að ræða, að leita
fyrir sjer, hvort breytingin væri hagkvæm-. Lög-
gjafinn fer mjög gætilega, lætur nálega á undan
hverju mikilsvarðandi nýmæli fara nokkurskonar til-
raunarlög, er láta hina nýju reglu gilda að eins um
stuttan tima, eða á einstökum stöðum, og stundurn
er það jafnvel gefið á vald þeirra, er hlut eiga að
1 Það hefir skrifað mjnr cand. mag. Bogi Th. Melsteð í
Kaupmannahöfn.
1 Þetta er annars aðalregla Englendinga, þegar um laga-
hreytingar er að ræða, einnig í öðrum efnum.