Andvari - 01.01.1897, Blaðsíða 75
merkilegt, aö menn, sem voiu á ferð á Axaiíjarðar
heiði, fundu varla til jarðskjálftans.
Hinn 20. ágúst fórum við frá Víkingavatni sem
leið liggur yfir að Fjöllum, bæ, sem stendur undir
Tunguheiði; fórum við fyrst fram hjá bænum Sultir;
þar liggur hátt hraun ofan á öðru hrauni og eru
grasgeirar og grænir bollar inn í hinar hærri hraun-
rendur; á hrauninu er alstaðar jarðvegur með mó-
um og beitarlöndum. Alstaðar er liér fullt af stór-
um sprungum í hrauninu, eins og annarsstaðar um
allt Kelduhverfi; sumstaðar sjást langir veggir í
sömu átt með smáhlykkjum, er þá annar sprungu-
barmurinn sokkinn og vanalega landspilda milli
tveggja eða fleiri; sumstaðar eru opnar sprungur
gapandi á köflum, en sumstaðar fallnar saman; myrk-
ur er þá optast, er menn líta niður í þær, sumstað-
ar er þar vatn eða snjór, og eru þar sjálfgjör íshús
vetur og sumar; rnargar gjár eru afardjúpar; það
hefir komið fyrir að menn hafa sigið 20 faðma sig
i þær, án þess að riá botni. Það getur opt verið
hætta að síga f gjár; nú í vor (1895) nrissti maður,
er seig eptir kind, hægri handlegginn; bjarg hrapaði
á bann og molaði handlegginn. Þar sem móar eru
á hraununum, sést opt ekki sjálf gjáin nema sem
sléttari mön með Ijósgrænum gróðri, og eru suhrstað-
ar dældir grasgrónar í.röð eptir sprungustefnunni
eða djúpir pyttir; er því opt hættulegt að ríða eptir
þessurn rákum, því hesturinn getur dottið í huldar
sprungur og pytti. Gjár þessar eru hættulegar fyr-
fyrir fé, og mjög viðsjálar fyrir menn í vetrarferð-
um, þegar skefiir víir þær. Stefna gjánna allra er
svipuð; þær ganga til N N A. Þó sýnist. austursiefn-
an að verða meiri, er nær dregur fjöllunum. Ifjalls-