Andvari - 01.01.1897, Blaðsíða 191
185
máli, Kvort þeir vilji viðhafa hina nýju reglu eða
eigi. Þyki svo breytingin reynast hagkvæm og falla
mönnum í geð, þá er hún gjörð föst og óbifanleg
með almennum lögum.
Að jeg drep á fátækralöggjöí Englands, kem-
ur af þvi, að hún hefir þótt í mörgu fyrirmynd
annara.
Löggjöf þessi er að nokkru leyti byggð á fá-
tækraiögum Elizabethar frá 1601 (an Act for the
Relief of the Poor 43 Eliz. c. 2), þótt margar breyt-
ingar hafi á þeim orðið síðan, og viðbætur. Um alda-
mótin síðustu jókst fátækrabyrði Englendinga stór-
kostiega. * Árið 1785 voru útgjöld til fátækrafram-
færslu 35416000 kr., svo stigu þau smátt og smátt
og árið 1803 voru þau 73402038 kr.; enn hjeldu þau
áfram að stíga og árið 1817 komust þau hæst, nefni-
lega í 141774418 kr. Sama ár var svo á þinginu enska
sett nefnd til að ihuga, hver ráð væri til að stemma
stigu fyrir hinum vaxandi sveitaþyngslum, og varð
árangur nefndar þeirrar sá, að lög voru gefin árið
1818 (58 Geo. III. c. 69), og önnur árið eptir; voru
þessi lög nokkuð harðari í garð þurfamanna en hin
eldri lög, að minnsta kosti eptir því, sem þeim var
áður framfylgt. Þessi iög, sem stundum eru kölluð
Sturges Bournés Act, þóttu mjög til bóta, þvi að það
hefir eigi þótt reynast vel, að menn hefðu of greið-
an aðgang að sveitarstyrk. Eptir 1817 var lengi
mikið um það rætt og ritað, að breyta þyriti enn
fátækralöírgjöfinni og árið 1832 skipaði skipaði stjórn-
in svo nefnd til að ihuga málið. Álit nefndar þeirr-
ar er dagsett 20. febrúar 1834 og þykir mjög vel og
viturlega samið. Samkvæmt þessu nefndaráliti komu
svo lög frá 14. ágúst 1834; er það mikill lagabálkur
og aðallögin í hinni núgildandi fátækralöggjöf. Enn