Andvari - 01.01.1897, Page 199
var keypt hjeðan og var selt bændura erlendis til eld-
is fram eptir vetrinura.
Það er hætt við, að jarðeiguir á I-slandi muni
falla í verði, þegar aðalafurðir þess geta ekki selzt.
Að minnsta kosti verða allir þeir, sem eiga tekjur
sínar undir viðgangi landbúnaðarins, fyrir talsverð-
um tekjumissi, þegar útflutningur á sauðfje hættir
allt í einu.
Eina ráðið til þess að afstýra þessu tjóni virð-
ist vera að fá nýja markaði í útlöndum fyrir lifandi
sauðfje frá íslandi, og skal jeg nú leyfa rajer að
tilfæra ýmsar upplýsingar ura skilvrði fyrir þessari
sölu í löndum þeim, er jeg hef ferðazt ura.
Frakklantl.
Fjáreign Frakka er um 20—23 miljónir sauð-
fjár, en þrátt fyrir þessa miklu sauðfjáreign nægir
landbúnaður Frakka ekki til að framleiða allt það
sauðakjöt, sem borðað er þar í landi, heldur verður
auk þess að flytja inn árlega um ls/.i miljón sauð-
fjár frá öðrum löndum. Þessi tala sýnir Ijóslega,
hversu mikla þýðingu Frakkland hefur sem sölu-
staður fyrir annara landa fje.
Mestur er innflutningurinn frá Algier. Þaðan
er árlega flutt yfir 1 miljón sauðfjár til borgarinnar
Marseille á Frakklandi, en frá þessum bæ er fjeð
aptur sent upp til sveita til fitunar, einkum til smá-
bæjarins Aix, og kaupa bændur það þar og beita
því í fjallhögunum í Suður-Frakklandi. Þegar fjeð
er orðið vel feitt, er mestur hluti þess sendur til
Parísar til slátrunar.
Innflutningur frá Þýzkalandi hefur verið mikl-
um breytingum undirorpinn. Það hefur optar en
einu sinni komið fyrir, að franska stjórnin hefur lagt
15