Andvari - 01.01.1897, Blaðsíða 159
153
(rær austur I Þorlákshöfn), álitur síld óþarfa til beitu,
meðan fiskur er í göngu, en góða, þegar hann er
lagstur, og það hafa fleiri merkir fiskimenn sagt
mjer.
í Herdísarvlk er útvegur að aukast; í vetur
gengu þar 8 skip; áður lengi eitt. Aður var róið
þar út á víkina, en nú í Selvogssjó. Fiskgöngur
koma í Selvogssjó optast beint úr hafi (vegna lög-
unar strandarinnar) og síðari árum seinna en áður
(þá í miðþorra, nú ekki fyrri en í miðgóu), Fiskur
kemur opt silislaus og eru þær göngur taldar bezt-
ar. Kringum viku af sumri fer fiskur þar úr sjó
að safnast í »Forirnar« og aflast þar allvel síðast á
vertíðinni. — Skötuveiði er opt mikil í Selvogi. bað
litur þvi út fyrir, að nóg sje um fisk i Selvogssjó, en
mannafla vantar til að halda úti skipum.
Milli Krisuvikurbergs og Reykjaness er Grinda-
vík. Þar hafa orðið miklar breytingar á fiskveið-
um á síðustu 20 árum. Um og fyrir 1870 var hún
vist aumasta veiðiplássið á Suðurlandi, því í nærri
20 ár (frá 1860—1877) var þar optast mjög, fiskilítið
en svo fór að fiskast þar aptur, og síðan hefur ver-
ið þar fiest ár góður afii og stundum ágætur. Á
undan fiskileysisárunum var þar góðfiski. Um 1870
gengu þar úr sveit 9 tí—tólfæringar og 3 bátar.
Var þá deyfð þar i sjósóknum oghartiári; útróðra-
menn vildu ekki lengur róa þar og lögðust stóru
skipin þá niður, en bátum var fjölgað. En nú er
þetta breytt. Síðastiiðinn vetur gengu þar um 30
skip, fiesi; áttæringar. Annars er sjór stundaður þar
árið um kring, en minnst á sumrin, af því menn
hafa nauman tíiua til þess. Áður voru eingöngu
höfð haldfæri á vetrarvertiðinni, en lóð með fram
vor og haust. Menn höfðu þá stóra, fágaða öngla,