Andvari - 01.01.1897, Blaðsíða 210
204
ur að fá í hvert skipti, sem slík undanþága er
gjörð.
I innflutningsbanninu sjálfu er sagt, að ástæð-
an fyrir því sje hræðsla um, að næmir sjúkdómar
komist inn í landið, og er það sama ástæðan og lát-
in er í veðri vaka fyrir innflutningsbanninu á Eng-
landi. En hin sanna ástæða mun vera sú, að stjórn-
in í Belgíu vill stemma stigu fyrir innflutningi á
stórgripum frá Ameríku, vegna þess, að innlendur
nautpeningur hefur fallið mjög í verði á hinum síð-
ustu árum.
Þar sem þannig er ástatt, væri hættulegt að
senda fje frá íslandi til Belgíu í umboðssölu. Fyrir
útlending yrði örðugt að fá leyfi ráðherrans, ogjafn-
vel þótt það fengist, ætti maður á hættu að verða
fyrir stórsektum, eí nokkrar kindur væru seldar til
slátrunar við komu skipsins, án þess að þær væru
fyrst fítaðar í Belgíu.
Eina ráðið til að verzla raeð íslenzkt fje í Belgíu,
er, að selja kindurnar á Islandi belgiskum fjárkaup-
manni, er sjálfur vildi taka á sig alla ábyrgðina.
Jeg sneri mjer því til hinna stærri fjárkaupmanna
i þessum tilgangi, einkum til þessa sama manns,
hr. A. Schmidt í Verviers, sem hefur keypt fje frá
Noregi, og gaf hann mjer munnlegt loforð um að
koma til íslands i sumar og búa sig undir að kaupa
um 10,000 fjár á Suðurlandi í haust, ef hann fengi
það með góðum kjörum. Um það leyti og jeg heim-
sótti hann, átti hann 3 fjárfarma á leiðinni frá
Argentína. Hafði hann ráðstafað tveim þeirra til
Englands, en þóttist geta fengið að fiytja inn þriðja
farminn til Belgiu, því í þessum farmi var að eins
rýrt fje. Hann sagðist hafa persónuiegan kunnings-
skap við hlutaðeigandi ráðherra í Belgíu, og bjóst