Andvari - 01.01.1897, Page 72

oG
Víkingavatni hafa synir búið eptir feður sina að lang-
feðgatali síðan sneraraa á 17. öld og er slíkt mjög
sjaldgæft á íslandi; þar er góð bygging, sera viða
hér á bæjum, en sérstaklega er baðstofan vel byggð,
öll máluð, skipt niður í herbergi og gólfábreiður á
gólfinu. Hér í Kelduhverfi eru hraunin öll full af
sprungum, enda hafa hér opt komið miklir jarð-
skjálftar; harðasti og mesti jarðskjálfti, sem raenn
muna hér, var jarðskjálftinn 25. janúar 1885. Land-
skjálfti þessi kom kl. 10—50 raín. f. m. og stóð yfir
í 2—3 mínútur; jörðin sprakk víða í sundur og gekk
í öldum, upp um sprungurnar gaus viða mórautt
vatn, eins og háir hverir, raarga faðma i lopt upp.
Á bæjunum við Víkingavatn löskuðust flest húsmeira
og minna; mestar húsaskernmdir urðu á Grásíðu,
austasta bænum; þar hrapaði hesthús ofan á hesta,
sem þó náðust lítt skemmdir, og tvær heyhlöður;
tværj nýjar baðstofur skemmdust mjög mikið og
skekktust. Skyrtunnur, sem stóðu á gólfi, veltust
um, og leirílát féllu niður og brotnuðu. Kippirnir
voru svo harðir og þéttir, að menn gátu ekki stað-
ið uppréttir, duttu hver um annan og kútveltust,
þegar þeir í ofboði ætluðu að leita dyra. Isinn á
Víkingavatni var ’/s—3/4 alin á þykkt; hann brotn-
aði allur og hrúgaðist saman i garða; austurhluti
vatnsins varð alauður og ísrastirnar gengu vestur;
jakarnir reistust alla vega á rönd og hrúguðust hver
ofan á annan; víða voru starkólfar neðan í jökun-
um; þar sem vatnið var grynnst, reif ísinn gróður-
inn burt úr botninum. Sumstaðar braut upp bakk-
ana og frosnar torfur stóðu upp á rönd; það er jafn-
vel sagt, að hólmar í vatninu hafi færzt úr stað,
mjakast dálítið frá austri til vesturs. Norðvestan
við Víkingavatn eru sléttir sandar, upp um þá gaus