Andvari - 01.01.1897, Blaðsíða 170
164
spiii færðist inn í Garðsjó, en svo kom stormur á
NV; þá hljóp loðnan burt og fiskurinn með. NV-
stormar eru álitnir skaðlegastir íyrir fiskigöngur i
flóanum. Á siðari árum hafa orðið breytingar á
göngum i flóanum á vetrum, fiskur gengið seinna
en áður og á þremur siðustu árum hefir lítið orðið
vart við landgöngur (sbr. austaníjalls). Menn töldu
það áður vist, að þegar fiskur væri kominn i Garð-
sjó, þá gengi hann i næsta straum inn á innmiðin
(Strandarhraun). Um 1860 var eigi farið að leggja
net í Garðsjó og að eins litið eitt í Leirusjó, sagði
mjer gamall maður, Sveinn í Gerðum; þá voru brúk-
uð þar haldfæri og að eins fiskað við laust á bera öngla.
Eina vertíð fjekk Sveinn 1200 til hlutar, mestmegn-
is þorsk. Lóðarbrúkun er nú bönnuð í Faxaflóa
sunnanverðum á vetrum til 1. maí.
Botnvörpuskip fengu i sumar i ágúst mikið af
stórum, feitum þorski í Garðsjó, sem ekki varð vart
við á færi eða lóð. Seinna reyndi einn maður í
Garði að leggja net og aflaði nokkuð i þau af þorski,
en hámeri skemmdi netin nokkuð. Þetta sýnir, að
fiskur getur verið fyrir, þótt hann fáistekki ábeitu,
og að afla má J net á öðrum tímum en vetrarvertið.
Væri óskandi, að menn vildu reyna slíkt optar ogá
fleiri stöðum.
Orsakirnar til þess, að fiskur hefir hætt að
ganga í flóann á vetrum eins og áður, er ekki gott
að segja, hverjar eru. Sumir segja, að of mikil neta-
brúkun hafi fælt hann burtu, fyrstaf Strandarhraun-
unum ogundan Vogastapa,með framaf þviaðnetin hafi
skemmt hrognin í botni (en nú er það löngu sann-
að, að þorskhrognin eru aldrei i botni) og svo ú
seinni árum orðið á vegi fyrir honum i Garðsjó á
göngunni inn í flóann. Aðrir kenna jafnvel umnið-