Tímarit lögfræðinga - 01.03.2004, Blaðsíða 185

11. UM BÆTUR Á ALGERU TJÓNI
Samkvæmt 19. gr. ITC reglnanna ensku þarf tryggingartaki að sanna að
kostnaður við björgun ásamt kostnaði við viðgerðir á bótaskyldu tjóni fari fram
úr vátryggingarverði skips þegar hann krefst bóta fyrir algert tjón. Er þá ekki
tekið tillit til þess sem fást kann fyrir flakið til niðurrifs. Þegar sýnt hefur verið
fram á að kostnaður nemi meiru en vátryggingarfjárhæð greiða vátryggjendur
bætumar. Deilur verða hins vegar oft um það hvað skuli verða um flak skips-
ins.
í 11. kafla norsku skilmálanna er fjallað um algert tjón. Er þar verulegur
munur á miðað við ITC reglurnar, því að nemi kostnaður vegna björgunar og
viðgerða á bótskyldu tjóni meiru en 80% af húftryggingarverðmætinu eða 80%
af markaðsverði skipsins í óskemmdu ástandi, ef það er hærra en vátryggingar-
verðmæti, getur vátryggði lýst yfir algemm skipstapa. Þessi regla er skipseig-
endunum augljóslega hagkvæm. Vandi þeirra gæti hins vegar legið í því að
tryggt sé fyrir of lága fjárhæð miðað við markaðsverð sambærilegra skipa,
þannig að reglan leiddi til þess að skipseigandi fengi einungis hluta vátrygging-
arverðsins í fullar bætur. Hagkvæmnin að þessu leyti í að tryggja samkvæmt
norsku skilmálunum fremur en ITC reglunum, liggur í því að takist vátryggða
að sanna að umræddur kostnaður nemi meiru en 80% af tryggingarverðmætinu
fær hann það allt greitt, auk þess sem hann getur innheimt aðrar bætur sem
tengdar eru algerum skipstapa, svo sem hagsmuna- (interessu) tryggingu.
12. UM VEXTI AF TRYGGINGARBÓTUM
Svo sem kunnugt er greiða vátryggjendur húftryggingar samkvæmt ITC
reglunum ekki vexti til viðbótar tryggingarbótum. Einnig hér eru norsku skil-
málamir öðmvísi, en samkvæmt þeim á tryggði rétt á vöxtum sem nema sex
mánaða LIBOR auk 2% miðað við 1. janúar ár hvert. Fyrir árið 2002 nema
þessir vextir 4.04% á tryggingar í USD, en 5.26% á tryggingar í EU. Vextir
reiknast frá þeim degi er krafan var greidd af tryggða.
Til þess að fyrirbyggja að tryggði dragi úr hófi að krefja tryggjendur um
bætur í þeim tilgangi að græða á vöxtunum eru takmörk í skilmálunum fyrir því
hve sá tími geti verið langur.
13. UMBOÐSLAUN
í 17. grein ITC reglnanna segir að vátryggingin skuli aldrei greiða þóknun
til tryggða vegna fyrirhafnar við að afla og láta í té upplýsingar og skjöl, um-
boðslaun eða kostnað stjómenda og umboðsmanna sem tryggði ræður til þess
að vinna slík störf.
Framangreint yfirlit um ensku ITC reglumar og norsku skilmálana er ekki
tæmandi, en tekur þó á flestum aðalatriðum sem til álita koma á þessu sviði sjó-
vátryggingaréttarins.
179