Uppeldi og menntun - 16.02.2007, Blaðsíða 15

MAR ÍA STE INGR ÍMSDÓTT I R
15
Þeir sem brautskráðir voru frá HA höfðu sóst eftir því að komast í þá skóla sem þeir
þekktu úr æfingakennslu og höfðu góða reynslu af. Minna máli virtist skipta hvaða
aldurshópum þeim stóð til boða að kenna eða hvaða námsgreinar. Þeir fundu til meira
öryggis með því að hefja nýtt starf við þekktar aðstæður en að leita í skóla sem þeir
þekktu ekki.
Fjölbreyttari ástæður lágu að baki umsóknum og ráðningu þeirra sem brautskráð-
ust frá KHÍ. Þar réð meðal annars búseta, aldur nemenda og/eða bekkjarstærð. Eins
og einn þessara viðmælenda sagði: „ …og skólastjórinn bauð mér fámennan bekk,
færri en venjulega, og mér fannst það skipta miklu máli.“
Viðmælendur sögðust allir hafa fundið fyrir kvíðablöndnum spenningi en þó einnig
einhvers konar tilhlökkun þegar vorið nálgaðist og líða tók að brautskráningu. Námi
var að ljúka og vinnumarkaðurinn blasti við. Þeir sögðust hafa fundið fyrir tilhlökkun
til að takast á við kennarastarfið og vinnu með nemendum og þeir vonuðust einnig til
að geta gefið eitthvað af sér í starfinu og látið gott af sér leiða.
Þegar viðmælendur töluðu um væntingar til starfsins var virkni nemenda í eigin
námi, fjölbreyttar kennsluaðferðir og jákvæður agi ofarlega í huga þeirra og nokkrir
voru með ígrundaðar hugmyndir þar að lútandi. Meirihluti þeirra nefndi að þeir
hlökkuðu virkilega til að takast á við starfið, eða eins og Halla orðaði það:
…hafa gaman af því, allt gangi upp og ég geti búið til skemmtileg verkefni fyrir
nemendur mína. Ég tel nefnilega að gleðin sé nauðsynlegur partur af starfinu.
Mesta áskorunin við starfið, að mati flestra, var spurningin um eigin hæfni til að
gegna kennarastarfinu og bera ábyrgð á námi nemendanna. Þeir töldu enn fremur að
mikilvægt væri hvernig þeim tækist að mæta mismunandi getu nemenda í bekk, sér-
staklega í fjölmennum bekkjum. Eftirfarandi orð Önnu endurspegla vel viðhorf þeirra
hvað þetta varðar:
Mig langar að standa mig vel og ná árangri með nemendum einstaklingslega,
reyna að sjá hvern nemanda fyrir sig en ekki miða allt við hópinn.
Viðmælendur töldu líka að það myndi reyna mikið á hæfni þeirra að sinna þeim nem-
endum sem ættu við sértæk vandamál að stríða. Þá kom það fram hjá helmingi kenn-
aranna að þeir teldu töluverða ögrun felast í því að þurfa að kynna sér námsefni sem
þeir þekktu ekki vel og koma því á skiljanlegan hátt til nemenda.
Þegar spurt var hverjir væru helstu kvíðaþættir kom skýrt fram að þeir höfðu
áhyggjur af því hvernig þeir gætu átt sem best samstarf við foreldra. Fram kom að
þeir kviðu því að standast ekki væntingar foreldra til þeirra sem kennara og voru óör-
uggir um hvernig þeir gætu sem best hagað þessu samstarfi. Enginn vafi var í hugum
þeirra að gott foreldrasamstarf væri nauðsynlegt góðu skólastarfi.
Fleiri þættir voru einnig til umræðu þegar spurt var um kvíðaþætti, svo sem aga-
mál. Elín svaraði:
Ég óttast að ég missi stjórn á nemendum, verði ekki nægjanlega ákveðin til að
hafa stjórn á þeim. Kannski vantar mig sjálfstraust til að þora að beita mér.