Uppeldi og menntun - 16.02.2007, Side 199

199
því fyrir sér hvernig hægt sé að laða hæfileikaríkt fólk í kennaramenntun. Í mínum
huga er alveg skýrt að besta leiðin er sú að gera miklar kröfur, bæði með tilliti til inn-
töku og námskrafna eftir að inn í skólann er komið. Hvaða metnaðarfullt ungt fólk
velur sér menntun sem hefur orð á sér fyrir að vera auðveld? Nemendur vilja ekki lina
kennara1 og kennaramenntunarstofnanir vilja ekki lina nemendur. Margar þjóðir hafa
sett fram skýr viðmið um þá þekkingu og færni sem nýir kennarar þurfa að standa
undir. Ég tel nauðsynlegt að í þessu efni ríki mikill metnaður. Sama gildir þegar út í
kennarastarfið er komið. Mikið fráhvarf ungra kennara úr starfi er áhyggjuefni og ég
tel að mikilvægt skref til að sporna við slíku sé kandídatsár þar sem nýir kennarar
fengju sérstakan stuðning og liðveislu og um leið tækifæri til að sanna sig. Við ættum
að fara að fordæmi þeirra þjóða sem hafa sett skýr viðmið um hæfni kennara eftir að
út í starfið er komið og byggt inn framgangskerfi samkvæmt skýrum viðmiðum þar
sem reiða þarf fram sönnunargögn (sbr. það sem á við um rannsóknarvirkni háskóla-
kennara). Slíkt kerfi gæti gert starfið meira aðlaðandi og er kennurum um leið hvatn-
ing til að leggja sig fram (sem dæmi um lönd sem hafa slíkt kerfi get ég nefnt ýmis ríki
Ástralíu).
Að lokum nefni ég rannsóknir, en þótt þær séu nefndar síðast má segja að þær séu
sá grunnur sem annað hvílir á. Erlendar rannsóknir skila okkur aðeins hálfa leið og
við þurfum að afla traustra gagna úr íslensku skólastarfi. Víða má sjá vaxtarbrodda,
t.d. hefur tiltölulega ungt meistara- og doktorsnám í uppeldis- og menntunarfræðum
þegar skilað mikilvægri þekkingu. En þetta starf er allt of veikburða. Nemenda- og
einyrkjarannsóknir geta ekki og eiga ekki að vera burðarás rannsókna á íslensku skóla-
starfi. Það þarf að efla og fjölga rannsóknarsetrum eða sterkum rannsóknarhópum
sem sinna menntarannsóknum. Til þess þarf aukinn skilningi í þjóðfélaginu á mikil-
vægi slíkra rannsókna fyrir menntakerfið og þar með velferð alla þegna. Ég vænti þess
að slíkum skilningi fylgi fjármunirnir!
Hafdís Ingvarsdóttir er
dósent við félagvísindadeild
Háskóla Íslands
HAFDÍS INGVARSDÓTTIR
1 Hér vitna ég í orð Vigdísar Hafliðadóttur grunnskólanema á Málþingi um Samskipti og umhyggju
9. nóv. 2007