Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1954, Qupperneq 140

umsamda pláss, var af misskilningi
farið með hann rakleiðis á Klepp, og
var þá tekið viS honum mótmæla-
laust.
Vopnafi. Efasemdir og áhyggjur
sóttu á einhleypan lausamann, svo aS
hann lá meS köflum í rúminu, magn-
þrota og uppskekinn. Hinn 10. febr-
úar kom ég til hans og talaði lengi
viS hann. Mér virtist hann þá likam-
lega heill, en hann var fullur af efa-
semdum og vandræSum og mátti sig
hvergi hræra. Stakk ég upp á því viS
hann, aS hann kæmi meS mér og yrSi
á sjúkraskýlinu einhverja daga sér til
hressingar. Féllst hann á þaS og tók
aS klæSa sig og búast til ferSar, en
ég vék frá honum til þess aS fá mér
kaffi. Eftir dauða mannsins frétti ég,
að hann hefði, meSan ég vék mér frá
til að drekka kaffið, látið heimilis-
fólkið á sér skilja, að hann mundi
ekki aftur hverfa, og ráSstafaði hann
einhverju af eignum sinum, þar á með-
al reiðhesti sínum. Er ég hafði drukk-
ið kaffið, kom hann til mín alklæddur
og sæmilega hress. Héldum við beina
leið til sjúkraskýlisins, þar sem ég af-
henti hann forstöðukonunni og sagði
henni að láta hann strax í rúm. Ekki
hafði þó orðið af því, enda var hann
nú vel hress og vildi skoða sig um
og líta á fénað og heybirgðir nábú-
anna. GerSi hann sér ferS í fjárhús,
mun hafa náð sér þar í reipi, og
einnig urðu börn þess vör, að hann
var að svipast um í kúahlöðu við
næsta hús. Eftir þetta ferðalag kom
hann inn í eldhús sjúkraskýlisins og
bað um blað og blýant, hvarf síðan
inn í sjúkrastofuna, þar sem honum
hafði verið vísað til sængur. Bilstjóri,
sem staddur var í eldhúsinu við að-
gerð á saumavél, sagði mér, að tæp-
lega 10 mínútur mundu hafa liðið, frá
því að maðurinn hvarf með blað og
blýant inn í sjúkrastofuna, þar til
bóndinn í næsta húsi kom æðandi inn
til hans og sagði, að maðurinn héngi
á bita í kúahlöðu sinni. Þá virSist
hafa brostið kjark til þess að ganga
framan að hanganum, og snöruSu þeir
sér til mín. Fórum við þrír í hlöðuna og
tókum hann niður. HafSi hann hengt
sig í reipi, brugSið um sig snörunni
uppi á stálinu og síðan velt sér fram
af því. Hékk hann fast upp við bit-
ann. Ekkert lífsmark var með honum,
og lífgunartilraunir báru engan árang-
ur. Við nánari athugun kom í Ijós, að
hinn látni hafði fest utan á hlöðu-
hurðina miða, þar sem á stóð: Látið
lækni fara hér fyrstan inn. Hefur
þetta átt að vera aðvörun til bóndans,
eiganda hlöðunnar. Ekki veitti hann
þó miðanum athygli, og er hann fann
hurðina krækta innan frá, hélt hann
að krakkar hefðu gert sér þann óleik
að fela sig í hlöðunni og krækja hurð-
ina innan frá. Spyrnti hann upp hurð-
inni í bræði og blasti þá við honum
ásjón hangans. 1 nýr geðveikissjúk-
lingur skrásettur á árinu.
Kirkjubæjar. Þó að fáir séu skráðir
geðveikir, er hér samt allmargt fólk,
sem telja verður geðveilt, að minnsta
kosti með köflum. Mörgum hefur lítið
veriS hægt að hjálpa fram til þessa.
ÖIl lyf hafa virzt næsta gagnslítil og
því lítið hægt að gera annað en bíða
og sjá til. Svo virðist sem ný lyf, sem
nú eru orðin fáanleg, standi hinum
eldri miklu framar. Til dæmis hef ég
séð ágæt áhrif af largactíl í sumum
tilfellum, sem virtust ekkert breytast
eða jafnvel versna, þegar önnur lyf
voru reynd.
U m f á v i t a :
Rvík. Mikil vandræði eru á ýmsum
heimilum í bænum vegna fávita. Væri
þeim mikill léttir, ef til væri eins
konar dagheimili eða leikskóli fyrir
fávita, t. d. í sambandi við fávitahæl-
ið i Kópavogi. Gætu foreldrar og for-
ráðamenn fávita barna komiS þeim
þar fyrir dagstund til kennslu og
leikja við þeirra hæfi. Margir for-
eldrar vilja gjarnan og geta hugsað
um börn sín, sem eru fávitar, og geta
liaft þau heima hjá sér. Slíkt hæli
eða heimili ætti að verða mun ódýr-
ara í byggingu og rekstri en venjuleg
hæli. Það ætti einnig að vera betra
fyrir alla aðila, ef fávitar þurfa að
fara á hæli síðar, að þeir séu þá
orðnir hagvanir og foreldrarnir þekki
staðinn vel. Væri gott, að slikt heimili
kæmist upp hið fyrsta, eða ef hægt
væri að nota eitthvað af þeim húsa-