Úrval - 01.12.1944, Side 70

Úrval - 01.12.1944, Side 70
68 ÚRVAL því, að karlmennirnir skara fram úr okkur í öllu, nema því að ala börn. Innan verndarveggja heim- ilisins hefir konum verið neit- að um hina miklu blessun mannlífsins — nauðsynina á því að vinna fyrir sér. En þetta er meira virði en öll önnur réttindi til samans; því að með því er maðurinn neyddur til að leggja sig allan fram. Honum er kennt það, að hann verði að þroska sig og vinna, til þess að hann og kona hans svelti ekki. Enkonunnier einungis kennt að leggja stund á það, sem fellur manninum í geð, annars mundi hún svelta, vegna þess að hann kærir sig ekki um að sjá fyrir henni. Af þessari einföldu en veigamiklu ástæðu hafa karl- mennirnir orðið framleiðend- urnir, stjórnendurnir, og jafn- vel lík listamennirnir. Það er satt, að á heimilunum vinna margar konur eða verða að vinna. En þær haga vinn- unni eftir eigin geðþótta. Þær komast hjá því erfiði að beita huganum alltaf við sama starf- ið, klukkustundum saman og oft ár eftir ár, hina miklu áreynsla erfiðrar skapandi hugsunar, hinn miskunnar- lausa aga þjóðfélagsskipunn- arinnar. Ég hefi bæði unnið utan heimilisins og verið hús- móðir, og ég veit, að það er margfalt leiðinlegra og erfið- ara að vinna úti heldur en að vinna heimilisstörfin. Að þrífa til, elda mat og gæta barna er leikur einn hjá öryggisleysi hinnar frjálsu samkeppni. Því að innan heimilisins venst kon- an á að flökta frá einu til ann- ars, og hún gleymir eða lærir aldrei, hvernig hún á að ein- beita huganum, þar sem hún getur alltaf treyst forsjá ann- ars verður hún löt, ekki ein- ungis líkamlega heldur einnig svo andlega löt, að þegar börnin eru vaxin upp og hinum venju- legu heimilistörfum er lokið, er hún óhæf til alls annars. Ég ásaka hana ekki, þó að hún verði ,,púðurkerling.“ Það er furðulegt, að hún skuli halda fullum sönsum. Ég hygg, að ef ,,púðurkerling,“ sem hefir eng- an húsbónda til þess að segja sér fyrir verkum, engar skrif- stofureglur, sem neyða hana til starfs, enga fjárhagsörðuleika, ekkert félagslegt aðhald, sem sem hvetur hana, getur þrátt fyrir þetta verið sinn eiginn verkstjóri og unnið sér eitthvað
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.