Úrval - 01.12.1945, Blaðsíða 80

78
ÍTRVAL
ráðið vali þessa heimilisvinar.
Ef morð var svo framið ein-
hvern daginn og fækkað um
einn af þrenningunni lék aldrei
neinn vafi á, að konan hafði lagt
ráðin á og æst til verksins.
Einn daginn spurði ég Gib-
son: „Hvað mundi gerast, ef ég
bæði einhvern af þessurn Eski-
móum um konuna hans?“
„Það er ekkert sennilegra en
hann léti þér hana eftir.“
„Orðalaust? Án þess — hérna
— nokkrir samningar færu
fram ?“
„Sussu já! Fyrst og fremst
er þetta siður, og svo er það
líka viss upphefð. Allir mundu
líta upp til hennar, af því að þú
valdir hana, hvítur maðurinn.
Og hvað bóndann snerti, gengi
hann auðvitað út frá því að fá
eitthvað fyrir snúð sinn. Þetta
fólk gefur í rauninni aldrei
neinum neitt. Það lánar hluti og
hjálpar manni, en hvort sem
um er að ræða konu, hund eða
vasahníf, er alltaf um bein við-
skipti að ræða eða kröfur á
mann seinna meir.“
„Og setjum svo, að ég bæði
hann um hana nokkra daga í
röð.“
„Hann mundi ekki hneyklast
á því. Hann kynni að segja við
þig: Á morgun, ég þarf hennar
sjálfur í nótt! En það eru allar
líkur til að þú fengir hana. Og
maðurinn hennar og allt hitt
fólkið mundi sitja í hvirfingu í
snjóhúsinu, hlæja og tala um
þig. Allir mundu óska húsbónd-
anum til hamingju með að hafa
eignast ríkan vin. Sennilega léti
hann hina tala, en mundi sjálf-
an dreyma um þá hluti, sem
hann gæti haft út úr þér.“
Paddy hélt áfram: „Sannast
að segja, þá hefi ég þekkt Eski-
móakonur, sem komu einsaml-
ar til að biðja hvíta menn að
lofa þeim að sofa hjá sér.
Eina nótt vorum við þrír
saman, veiðimaður, sem kall
aður var Dabbi, majór, sem
var í eftirlitsferð, og ég. Við
sváfum allir í sama herberginu,
og þetta var um miðnætti. Maj-
órinn og ég lásum við kertaljós,
en Dabbi blundaði í horni sínu,
þegar hurðinni var skyndilega
hrundið upp, og kona kom inn.
Maður hennar og hún voru í
vinnu hjá mér. Hún lokaði hurð-
inni, settist á hækjur sínar og‘
sat þannig. Nokkur stund leið
svo, að enginn mælti orð, og ég
fór að hálfundrast með sjálfum
mér, hvað henni væri á höndum.
Dabbi hafði vaknað af blundi