Andvari - 01.01.1897, Side 54

48
sjóinn og; i djúpum giljum; liklega er bláerýti við-
ast hvar undir lausagrjótinu. Landið má heita ljótt
og sviplítið; hér er harðindapláss og kuldanæðingar,
og þokusuddar af sjó eru mjög tíðir. Yms kot
standa hér nú i eyði sakir harðinda og Vesturheims-
flutninga. Langanesfjöllin prýða mjög útsjónina,
þegar bjart veður er, en opt er á þeim þokukúfur,
og telja Strandamenn opt standa iilt af þeim. Nið-
ur hjá Saurbæ rennur Saurbæjará; hún kemur úr
vatni uppi á heiði; það er um L/a milu frá sjó, en
þó er þar æðarvarp i hólmum og fást þar árlega
hér um bil 20 pd. af dún. Grasvöxtur í úthögum
sýndist mér fremur kyrkingslegur og nær háfjalla-
gróður sumstaðar alveg niður að sjó. Frá Saurbæ
fórum við yfir lágan háls til Miðfjarðar; ganga öldu-
myndaðir smáhálsar mjög lágir eins og totur fram
úr hálendinu milli ánna; á hálsunura eru öldur og
kvosir, beitarlönd og holt á víxl; hvergi sjást fast-
ar klappir, en mörg eru þar ísborin, laus björg á
víð og dreif um holtin. Fram með Miðfjarðará eru
háir hjallar á báða vegu og forn malarkambur tek-
ur yfir mestallt nesið sunnan 4r. Sá hálsinn, sem
gengur fram að sjó norðan við Skeggjastaði, er lang-
hæstur; við riðum fyrir nefið á þeim hálsi og gisti
eg tvær hinar næstu nætur á prests-setrinu, hjá sira
Jóni Halldórssyni, skólabróður minum. Næsta dag
fylgdi síra Jón okkur út að Höfn, fór eg þangað til
þess að skoða surtarbrand í björgunum; leiðin ligg-
ur þangað fram með sjónum eptir háum malarkömb-
um; Höfn er snotur bær og vel byggður. Frá Höfn
fórum við út með, svo niður fyrir björg og fram
með sjónum fyrir forvaða, yfir urðir og sleipt þang.
Björg þessi eru 3—400 fet á hæð, þverhnfpt að sjó
og urð fyrir neðan; blágrýti er í björgunum og rauð