Helgafell - 01.09.1944, Page 177
BÓKMENNTIR
335
og ef til vill kynnist maður aldrei
neinu umhverfi til hlítar, nema því,
sem maSur er alinn upp í. Nú er eng-
inn þessara höfunda fæddur Reykvík-
ingur, og þótt þeir hafi flestir veriS
hér í skóla og sumir sezt hér aS síSar,
getur meir en veriS, aS þeim finnist
þeir ekki þekkja líf bæjarins nógu vel
til aS gera þaS aS vettvangi skáld-
sagnagerSar. Skáld eru manna háSust
uppruna sínum og á öllum öldum hef-
ur sveitalífiS laSaS til sín hina ólík-
ustu höfunda, einnig mörg fremstu
skáld nútímans, Synge, Hamsun, Faul-
kner, Erskine Caldwell, svo aS ég nefni
örfá nöfn. I sveitum er fólkiS frum-
stæSara, samband þess viS jörSina ó-
rofiS og arfleifS horfinna tíma lifir í
háttum þess og hugsun. Og þar má
enn finna mál upprunalegt og sterkt,
ómengaS glundroSa borgarlífsins, og
þarna held ég aSalorsökin sé fal-
in, hvaS sagnaskáld okkar snertir.
Höfundur Reykjavíkursögu kemst
ekki hjá aS láta fólk sitt tala Reykja-
víkurmál eSa málleysur, og ef fyrir
honum vakir sköpun þjóSlegra ís-
lenzkra bókmennta og auSgun og fegr-
un tungunnar, er ekki nema eSlilegt,
aS hann hiki viS aS stíga þetta spor.
Eg hefSi gaman af aS vita, hvaS þú
segir um þetta og vek máls á því, af
því mér finnst þaS þess vert, aS viS
gerum því einhver skil síSar. Svo biS
ég þig sem bezt aS lifa og hlakka til
aS heyra frá þér aftur.
Þinn einlægur
Snorri Hjartarson.