Úrval - 01.12.1944, Síða 128

Úrval - 01.12.1944, Síða 128
126 ÚRVAL leika sálarinnar, þá taldi hann sig einnig hlutlausan. „Þetta vandamál (um ódauðleikann) sagði hann, „er ofar mannleg- um skilningi.......En maður getur gert skyld sína.“ Skylda hans var, að því er honum virtist, að erfiða sleitu- laust alla ævi til þess að færa meðbræðrum sínum svolítið meira ljós. Og hann lagði hart að sér, eins og við höfum séð, þó tvennt stæði mjög í vegi fyrir honum — auður hans, sem gerði allt erfiði óþarft, og sjúk- dómurinn, sem nærri svifti hann allri starfsgetu. En hann ruddi þessum erfiðleikum úr braut sinni með staðfestu sinni og ljúflyndi konu sinnar. Því að Emma Darwin, sem hann viðhafði þau ódauðlegu um- mæli um, að væri „hin bezta af öllum eiginkonum," var „skil- yrði þess, að honum var kleift að þola erfiðið og berjast bar- áttunni til enda“. Enda þótt hún aðhylltist kennnigar ensku kirkjunnar, stóð hún samt við hlið hins trúlausa manns síns. Hún lagaði líf sitt eftir lífi eiginmannsins, sem var alltaf hálfgerður sjúklingur, hún hvatti hann, án þess að leggja að honum, hún fylgdist með til- raunum hans og las prófarkir fyrir hann og hún styrkti rölc hans með áhrifamiklum orðum og setningum. Framar öllu hjúkraði hún honum með slíkri blíðu og nærgætni, ef hann var þjáður, að hann sagði oft við hana: „Það liggur við að það borgi sig að vera veikur, til þess að vera- hjúkrað af þér.“ En Darwin galt ástúð konu sinnar með jafn innilegum til- finningum. Hið fagra samræmi í lífi þeirra speglaðist í börn- unnm — þau voru öll alin upp samkvæmt hinni ágætustu brezku siðvenju í glaðværð, höfðingslund og gagnkvæmri virðingu. Tillitssemi — það er að taka tillit til tilfinninga annarra — var grunntónninn í skapgerð Darwins. Þegar hann kom til London í síðasta sinn, 73 ára gamall, fekk hann aðsvif, þegar hann var að ganga inn í hús vinar síns. Vinur hans var ekki heima; en brytinn, sem tók eftir að Darwin var lasinn, bað hann að koma inn. „Verið ekki að hafa fyrir neinu, ég næ mér í vagn, sem ekur mér heim.“ Og hinn hugs- unarsami, gamli náttúrufræð- ingur staulaðist frá dyrunum.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.