Úrval - 01.12.1947, Blaðsíða 11

RAFLOST VIÐ TAUGA- OG GEÐSJÚKDÓMUM
9
Raflost hefur gefið mjög góða
raun í mörgum tilfellum. Ung,
gift kona varð þunglynd, vegna
þess að tengdamóðir hennar var
stöðugt með aðfinnslur í henn-
ar garð. Tengdamóðirin hafði
ráðið því, að hún bjó hjá syni
sínum og konu hans, og hún var
stöðugt að hæðast að klæðaburði
og heimilishaldi konunnar.
Konan reyndi að haga sér eft-
ir aðfinnslum tengdamóður sinn-
ar, en þegar hún sá, að aðfinnsl-
urnar héldu áfram, þrátt fyrir
alla viðleitni hennar, missti hún
kjarkinn og fylltist vonleysi.
Hún hætti að anza, þegar
dyrabjöllunni var hringt; hún
fékkst varla til að fara út; og
að lokum fannst henni að allir
væru að hæðast að sér. Maður-
inn leitaði til taugalæknis, sem
ráðlagði raflost. Þegar konan
hafði þrisvar fengið raflost,
sýndi hún greinileg batamerki.
En í fjórða skiptið mætti hún
ekki. Þegar læknirinn spurðist
fyrir um hverju þetta sætti,
komst hann að raun um, að kon-
an, sem varla hafði fengizt til
að koma út fyrir hússins dyr í
langan tíma, var búin að fá sér
atvinnu á skrifstofu í stórri
verzlun, og hafði ekki haft tíma
til að koma.
En getur raflost ekki valdið
varanlegu tjóni á frumum heil-
ans? Nákvæmar tilraunir og at-
huganir benda til, að rafstraum-
urinn, sem fer í gegnum höf-
uðið, valdi ekki neinu tjóni í heil-
anum, jafnvel þótt hann væri
drjúgum meiri en notað er við
raflost.
Og í hverju er svo lækningar-
máttur raflostsins f ólginn ? kann
einhver að spyrja. Það verður
að játa, að enn hefur ekki feng-
izt nein skýring á því, hvers
vegna raflost hefur bætandi á-
hrif á suma geðsjúkdóma. Mætti
því kalla þetta einskonar skottu-
lækningu — þ. e. hún er notuð
af því, að hún gefur góða raun,
án þess að vitað sé hvers vegna.
Raflost reynist betur við sum-
um geðsjúkdómum en öðrum.
Bezt hefur það reynzt við de-
mentia præcox, en það er geð-
sjúkdómur, sem einkennist af
þunglyndi og sljóleika. Eftir
nokkur skipti bregður venjulega
til bata. En raflost er ekki „allra
meina bót“, og það er ástæða
til að vara við að nota það þar
sem lítil von er til að það beri
árangur, ef það verður tii þess
að tefja fyrir því að aðrar að-
ferðir sem betri raun gætu gef-
ið, væru reyndar.
2