Úrval - 01.12.1947, Blaðsíða 82

Kókos-Keelingeyjamar
eru réttnefndar —
Sœlueyjarnar á Kyrrahafi.
Grein úr „The Listener,“
eftir Ralph Stone.
1 RIÐ 1609 var William Kee-
ling á leið heim til Englands
frá Bantam á Jövu. Varð þá á
vegi hans kóralrif mikið í Ind-
landshafi mitt á milli Ceylon og
Ástralíu. Hann gaf því nafnið
Kókos-Keelingeyjar. Þetta eru
ósviknar kóraleyjar. Charles
Darwin kom þar með skipinu
Beagle árið 1831 á rannsóknar-
ferð sinni umhverfis hnöttinn.
Ekkert hejrrðist um eyjarnar
frá því Keeling fann þær þang-
að til 1825 að Alexander Hare
og John Clunies Ross stigu þar
á land. Þeir ætluðu sér að gera
eyjarnar að forðabúri fyrir skip,
sem voru á leið frá Ástralíu til
Evrópu. Einnig væntu þeir þess,
að hvalveiðiskip úr suðurhöfum
kæmu þar til að fá vistir. Ross
tók með sér konu og börn frá
Englandi og nokkra malajska
og indónesíska verkamenn.
Hare flutti með sér heilan hóp
af austurlenzkum konum, hafði
þær í kvennabúri og fór með
verkafólk sitt eins og þræla.
Ross geðjaðist ekki að hátterni
Hares og slitnaði brátt upp úr
samvinnu þeirra. Ross fékk öll
völd og varð fyrsti „konungur
Kókoss.“ Þegnar hans voru 175:
verkamennirnir, sem hann hafði
flutt með sér og kvennabúrið,
sem Hare skyldi eftir. Þetta
voru landnámsmennimir; af-
komendur þeirra byggja nú
eyjarnar.
John Clunies Ross hóf sjó-
mennsku sína sem háseti á hval-
veiðiskipi við Grænland. Síðan
fór hann í siglingar til Austur-
landa. Þar hitti hann Hare og
heyrði frásagnir af Kókoseyj-
unum. Dag nokkum þegar Ross
var staddur í London, flýði
hann inn um opnar húsdyr und-
an hópi manna, sem hafði þá
atvinnu að taka menn nauðuga
til herþjónustu. Inn i í húsinu
kynntist hann Elizabeth Dymok,