Úrval - 01.12.1947, Blaðsíða 81

RÉTTLÆTI GAGNVART HINUM FÁU
79
um, er oft kennt um ranglæti í
heiminum, en ekkert kerfi hef-
ur skapast af sjálfu sér, þau
eru öll sköpuð af mönnum.
Ófullkomleiki þeirra er vottur
samskonar eiginleika með mönn-
unum. Réttlæti gagnvart öllum,
ranglæti gagnvart engum! —
Þannig hljóða venjulega loka-
orðin í stefnuskrám stjórn-
málaflokkanna. Það er senni-
lega enginn sá flokkur til, sem
hefur ekki notað þessi vígorð
einhverntíma. Manni verður á
að spyrja, hvers vegna margir
stjórnmálaflokkar séu í raun
og veru til, þegar þeir berjast
allir fyrir sama göfuga mál-
staðnum: Réttlæti gagnvart öll-
um, ranglæti gagnvart engum!
Gegn Inverjum berjast þeir?
Enginn hefur — hingað til að
minnsta kosti — lýst sig and-
vígan þessari stefnu.
Fullkomið réttlæti getur ekki
orðið að veruleika í þeim heimi,
sem við þekkjum. En enda þótt
takmarkinu verði aldrei náð,
verða menn samt sem áður að
keppa að því. Á liðnum tímum
hafa einstaklingarnir náð mikl-
um árangri í keppni sinni til
markmiða, sem aldrei verður
náð.
Og borgarinn í lýðræðisríki
nútímans hefur um þessar
mundir gilda ástæðu til að
skrifa einfalda, pólitíska stefnu-
skrá, sem lýkur með þessum
orðum:
Réttlæti gagnvart hinum fáu!
A helgum stað.
Gömul þvottakona í London átti son I stríðinu, sem hún
var mjög hreykin af. Dag nokkurn þegar hún kom til vinn-
unnar, var hún sárhrygg og sagði starfsfélögum sínum, að
drengurinn sinn væri dáinn.
„Hvemig veiztu það?“ spurði einhver. „Fékkstu bréf frá
hermálaráðuneytinu ? “
„Nei,“ sagði hún, „ég fékk það frá honum sjálfum."
„Sjálfum?" spurðu félagar hennar undrandi. „Hvemig þá?“
„Hérna er bréfið," sagði hún og dró þvælt innsiag upp úr
pilsvasa sínum. „Héma stendur: „Elsku mamma, ég er nú í
Landinu helga“.“ — Grit.