Úrval - 01.12.1947, Blaðsíða 110

108
TÍRVAL
um ljóskerum á tveggja mílna
kafla, anddyrið og stiginn var
blómum skreytt og dansgólfið
gljáði eins og spegill.
Hljómsveitarmennirnir voru á
sínum stað og hneigðu sig djúpt,
þegar Jane frænka gekk ofan
stigann í glæsilegum kjól,
skreytt blikandi demöntum, og
tók sér stöðu við dyrnar á dans-
salnum.
Þar beið hún. Tíminn leið, og
þjónarnir í anddyrinu og borð-
salnum fóru að líta hver á ann-
an og hljómsveitin hóf að leika
tvisvar eða þrisvar sinnum, til
þess að sýna, að hún væri til-
búin. En engir gestir komu.
Og Jane frænka beið í kjóln-
um sínum glæsilega við dyrn-
ar á danssalnum. Ellefu—tólf
— hálf eitt.
Jane frænka hneigði sig fyrir
hljómsveitinni. „Gerið svo vel
og farið að borða,“ sagði hún.
„Það kemur enginn.“ Svo fór
hún upp á loft og dó. Það er
að segja, hún mælti ekki orð
framar, og eftir þrjá daga var
hún dáin. Og það kom ekki í
ljós fyrr en alllöngu eftir dauða
Jane frænku, að hún hafði stein-
gleymt að senda boðskortin.“
*
George Alexander, forstöðu-
maður St. James leikhússins,
bað Wilde að semja nýtízku
gamanleik, og haustið 1891 af-
henti Wilde honum handritið að
Lady Windermere’s Fan (Blæ-
væng frú Windermeres). Alex-
ander varð strax hrifinn af leik-
ritinu og bauð honum eitt þús-
und sterlingspund fyrir það,
enda bjóst hann við að Wilde
myndi taka boðinu feginshendi.
„Ég hef svo mikla trú á ágætri
dómgreind þinni, góði Alec, að
ég verð að hafna þessu kosta-
boði,“ var hið óvænta svar. Og
Wilde brást ekki bogalistin, því
að hann græddi sjö þúsund ster-
lingspund á fyrsta sýningar-
tímabilinu.
Blævængur frú Windermeres
var fyrst sýndur 20. febr. 1892
og fékk þegar fádæma góðar
viðtökur. Sambærilegt leikrit
hafði ekki sést á sviði í ensku
leikhúsi í heila öld.
Allir töluðu um leikritið og
setningar úr því voru á hvers
manns vörum í borginni. „Ég
býst við því, að það séu til
fyndnari menn en höfundur
Blævœngs frú Windermeres“,
sagði höfundur Blœvængs frú
Windermeres, „en ef svo er, þá
hef ég aldrei hitt neinn þeirra.“
Leikritið A Woman of