Úrval - 01.12.1947, Blaðsíða 84

82
tJRVAL
móðir í erfiðum tilfellum. Hann
framkvæmir minniháttar skurð-
aðgerðir, saumar saman sár og
dregur tennur. Heilsufar eyjar-
skeggja er með afbrigðum gott.
Kvef og inflúenza eru nálega
óþekkt fyrirbrigði. Ekki minnist
ég að hafa heyrt getið um botn-
langabólgutilfelli. Hins vegar er
asthma og aðrir svipaðir lungna-
sjúkdómar nokkuð tíðir. Flestir
eyjaskeggjar ná háum aldri.
Mynt eyjarinnar er fílabeins-
peningur með fangamarki Ross-
ættarinnar. Hluta af launum
manna greiðir ríkið í matvælum,
svo sem rís, hveiti og pipar. Önn-
ur matvæli og fatnaður er
selt undir kostnaðarverði, án
skömmtunar. Allar fjölskyldur
eru í reikningi hjá ríkinu, sem
varðveitir sparifé þeirra. Ross-
amir gættu þess vandlega, að
reikningsskuldin yrði aldrei há.
Fjölskyldurnar geta keypt gegn-
um bankareikning sinn hjá rík-
inu nauðsynjar eins og t. d.
saumavélar, úr, og munaðarvöru
eins og t. d. skartgripi. Umboðs-
menn stjórnarinnar kaupa þess-
ar vörur í Singapore eða Colom-
bo á Ceylon fyrir bankainneign-
ir ríkisins á meginlandinu. Pen-
ingaverzlun er því að heita má
engin á eyjunni.
En þetta áhyggjulausa líf
getur naumast varað lengi enn-
þá, því að íbúarnir eru orðnir
fleiri en svo að þeir geti lifað
á náttúruauðæfum eyjarinnar.
Innflutningurinn er orðinn all-
miklu meiri en útflutningurinn.
Kópra, sem er eina útflutnings-
varan, er ekki hægt að selja fyr-
ir svo hátt verð að nægi til að
kaupa rís og aðrar nauðsynjar,
sem stigið hafa mjög í verði.
íbúatalan er nú 1650 og fjölg-
unin er 50 til 60 á ári. Ég frétti
nýlega, að um 100 manns hefðu
verið fluttir til meginlandsins.
Hygg ég að það muni vera upp-
hafið að endinum á hundrað ára
sælulífi íbúanna á Kókoseyjun-
um.
Flestar konur óska að lifa lengi, en þær kæra sig ekki um, að
það sjáist á þeim, að þær hafi fengið ósk sína uppfyllta.
— Walther Winchell.