Úrval - 01.02.1949, Blaðsíða 75

PSYKOSÓMATlSK LÆKNISFRÆÐI
7S
stöðu, að hvorki umhverfi né
tilviljun réði nándar nærri eins
miklu um tíðni slysa og almennt
er álitið.
Einn sjúklingurinn var kona,
sem trúði því, að ólánið elti sig.
Hún var gift ríkum kaupsýslu-
manni og eyddi mestum tíma
sinum í mannúðarstarfsemi. En
í mörg ár hafði hún orðið fyrir
fleiri óhöppum en eðlilegt gat
talizt. Einu sinni hrasaði hún í
baðkeri og braut á sér stóru-
tána, öðru sinni skar hún sig í
fingur, þegar hún var að snyrta
hendur sínar og slæm ígerð
hljóp í sárið. Eitt sinn er hún
steig út úr bíl, hrasaði hún og
braut sig um öklann, og mörg
önnur slys hentu hana, stór og
smá. Loks komst hún undir
hendur læknis, sem hafði áhuga
á psykosómatískum athugun-
um, og fyrir honum játaði hún,
að það líf, sem hún lifði, full-
nægði henni ekki. Það sem hún
innst inni óskaði, væri að vinna
heimilisstörf, ala upp börn og
vera góð húsmóðir. Eftir að
hún og maðurinn hennar létu að
þessum dulvituðu óskum henn-
ar, varð hún ánægð og ekki
nærri eins ,,slysin“ og áður.
Stór vörubílastöð hefur upp-
lýst, að slysum hafi fækkað um
80% eftir að 5% bílstjóranna,
þeir sem tíðast lentu í slysum,
höfðu verið fluttir í annað starf.
En það kom í ljós, að þessir
bílstjórar héldu áfram að vera
slysnir, þó að þeir hættu akstri.
Þetta skýrði dr. Dunbar þannig,
að sumum mönnum fylgi „slysa-
vani“ eða slysni, og að megin-
orsök hennar sé sálræns eðlis.
Fylgjendur hinnar psyko-
sómatísku læknisfræði reyna nú
að færa sönnur á, að margir aðr-
ir sjúkdómar eigi sér að miklu
leyti sálrænar orsakir — s. s.
sykursýki, asthma, húðsjúk-
dómar og gigt í liðum. Sagan
um manninn, sem fékk ákafan
hnerra, þegar honum var færð-
ur vöndur af pappírsrósum, er
orðin sígild í hópi þeirra, sem
fást við ofnæmi. Slæmt höfuð-
verkjarkast (migrene) eða
skyndilegt kvef getur gefið
sjúklingnum kærkomið tækifæri
til að skjóta sér undan erfiðleik-
um.
I tímariti ameríska læknafél-
agsins skýrir dr. E. Bennett
frá manni, sem hafði legið sex
vikur rúmfastur, án þess að
geta sofið svefnlyfjalaust. Hann
var lotinn og slittislegur í
göngulagi og kvartaði um
brjóstsviða, vöðvakippi, höfuð-