Úrval - 01.02.1949, Side 112

Úrval - 01.02.1949, Side 112
110 ÚRVAL akrinum. Og þegar piltar og stúlkur fylgjast að, er viðbúið, að sum fari út af stígnum. Mér finnst, að foreldrar þeirra ættu að ala þau þannig upp, að þegar þau villast, fari þau ekki að hrópa og hlaupa í hringi, en standi kyrr, þar sem þau eru, og reyni að íhuga með stillingu, hvernig þau eigi að rata til baka. Og þið segið þeim að minnsta kosti ekki allan sannleikann um kynferðislífið (ég varð for- viða, þegar ég heyrði hana nota þetta orð, sem konur af hennar kynslóð máttu ekki heyra nefnt), ef þið komið þeim á þá skoðun, að lífinu sé ekki lifandi án þess. Það er ekki rétt. Ef maður kemst ekki þangað, sem maður þráir, ja, þá eru margir aðrir staðir, þar sem manni getur liðið vel. Á ég að segja ykkur nokkuð — ég held, að eitt af því, sem kemur þessum röngu hugmynd- um inn í kollinn á piltum og stúlkum sé það, hvernig fólk er á svipinn! Andlit gömlu frænku minnar, ég sé það fyrir mér núna, var rautt eins og hanakambur, þegar hún var að segja mér frá karlmönnunum á akrinum. Nú er ég komin á þá skoðun, að hún hafi haft dálít- ið gaman af að tala um þá.“ (Ó, Minnie frænka — og þinn svipur! hugsaði ég með mér). Einhver spurði: „En hvernig komstu út af akrinum, Minnie frænka?“ Hún hristi höfuðið og lagði frá sér flíkina, sem hún var að sauma. „Meiri kjánaskapur. Ég kom auga á prestinn, sem frænka mín var ráðskona hjá — hann var tengdasonur henn- ar — hann stóð kippkorn frá mér og var í þönkum, eins og hann átti vanda til. Og ég var svo fegin að sjá hann, að ég þaut til hans, lagði handleggina um hálsinn á honum og þrýsti mér upp að honum. Ég kom honum alveg að óvörum. Hann hrökk við, tók utan um mig og sneri andlitinu að mér — ég býst við að hann hafi gleymt því sem snöggvast, hve hrylli- legur annar vanginn var. Svip- urinn, augun, — þið eruð all- ar giftar konur, þið vitið, hvernig hálffertugur, fullfrískur karlmaður, sem hefur verið gift- ur og getið börn, yrði á svipinn — að minnsta kosti andartak — ef blómleg, sextán ára stúlka, með flaksandi hár og hálffrá- hnepptan kjól, fleygði sér fyrir-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.