Árbók Háskóla Íslands - 01.02.1997, Page 60
Háskólinn á Akureyri hefur verið kallaður „lyftistöng Akureyrar", og við hann átti Háskóli
Islands vaxandi samstarf á áratugnum. Sveinbjörn Björnsson, rektor Háskóla íslands, og
Þorsteinn Gunnarsson, rektor Háskólans á Akureyri, handsala hér samning um samstarf skól-
anna, 8. nóvember 1996.
ingsgetu er notkun íslenska menntanetsins
sem stendur að mestu bundin við flutning
texta, en þess verður skammt að bíða, að
menntanetið fari að miðla myndefni og skólar
landsins geti tengst með gagnvirku sjónvarps-
neti. Fólk, sem vill stunda háskólanám með
fjarkennslu, getur þá sótt tíma í nálægan fram-
haldsskóla, hlýtt á fyrirlesara í sjónvarpi og
spurt spurninga, þar sem kennarinn sér spyrj-
andann í sínu sjónvarpstæki. Þessi tækni yrði
t. d. notuð til endurmenntunar þjónandi
starfsfólks í dreifbýli, m. a. fólks i heilbrigð-
isstörfum og annarra, sem ekki eiga heiman-
gengt. Háskóli Islands vinnur að undirbúningi
slíkrar fjarkennslu í samráði við Kennarahá-
skóla íslands og Háskólann á Akureyri, en
vonir standa til þess, að allir skólar á háskóla-
stigi og framhaldsskólar geti staðið saman um
not af þessari tækni. Stofnkostnaður og rekst-
urskostnaður þessa fræðslunets mundi fljótt
vinnast aftur í því hagræði, sem fjarkennsla
færði með sér í dreifðum byggðum.
Byrjun náms í Háskóla íslands reynist
flestum erfið og brotthvarf frá námi er mikið.
Námið er dýrara fyrir þá, sem koma utan af
landi, og námslán fást ekki nema árangur í
náminu nemi þremur Ijórðu hið minnsta.
Margir hverfa frá eftir nokkur ár án lokaprófs
með námsskuldir einar. Það er einnig reynsl-
an, að þeir, sem dvalið hafa langtímum að
heiman við nám, eru ekki líklegir til að fara til
baka í sitt heimahérað. Þannig mælir margt
með því, að hugað verði að byrjun háskóla-
náms úti í héruðum, og það gæti orðið væn-
legasta Ieiðin, til að þessi fræði komi atvinnu-
lífi héraðanna til góða. Jafnframt mætti hvetja
fyrirtæki þar til að gera meiri kröfur uni
menntun starfsmanna sinna. Hér er ekki verið
að tala um að dreifa starfsemi rannsóknarhá-
skólanna um öll héruð, heldur koma á sam-
vinnu þeirra og bestu framhaldsskólanna.
Þetta mætti gera í menntastofnunum héraða,
eða héraðsháskólum, þar sem boðin yrði
skemmri starfsmenntun á háskólastigi, endur-