Árbók Háskóla Íslands - 01.02.1997, Blaðsíða 297
295
■H®l§tu_málefni Háskólans
svara annarra mikilvægra verkefiia, sem
emnig eru fjármögnuð með happdrættis-
tekjum. Niðurstaða stjórnar Happdrættisins
var, að Happdrættið ætti engra annarra kosta
vó'en taka upp þessa nýju tækni, ef spilakassar
væ' u leyfðir hér á landi og Happdrættinu ætti
. takast að halda velli á markaðnum. Vænt-
lngar Háskólans í þessum efnum hafa gengið
e. r> °g hagnaður af hinni nýju grein, Gull-
ttamunni, tvöfaldar nú hagnað Háskólans af
appdrættinu, án þess að skerða í nokkru hlut
auða krossins og annarra félaga með skyldan
rekstur svo sem þessir aðilar óttuðust.
Þessar auknu tekjur hafa gert Háskólanum
ei t að heíja byggingu Náttúrufræðahúss,
Sem hýsa mun kennslu- og rannsóknarstarf-
semi hans í líffræði, jarðfræði og landfræði.
ar verður einnig húsnæði Norrænu eldfjalla-
oovarinnar, sem ríkissjóður mun kosta.
, dragandi að þessari byggingu hefur staðið
nmr 15 ár. Að sumu leyti má líkja þessari
Jamkvasmd við fyrsta húsið, sem Happ-
draj'í10 byggði fyrir 60 árum sem Atvinnu-
ei d Háskólans. Þar óx upp blómleg starf-
emi, seni eftir 30 ár á háskólalóð var orðin
an° umtangsmikil, að hún færðist frá Háskól-
m 0g skiptist í rannsóknarstofnanir
vmnuveganna, Hafrannsóknastofnunina,
ad^'^bknastofnanir fiskiðnaðar, landbún-
st °8 byggingariðnaðar og Iðntækni-
si°.nun- Starfsemi náttúrufræðigreina Há-
° °, ans hefur verið dreifð og kreppt í lélegu
fr hr°ngu húsnæði. Með sameiningu þessara
indi ^ ' nu'3ýli við hug-, félags- og tæknivís-
skil' 3 'lans ve8um munu batna verulega öll
o» ll! að nýta faglega breidd í þekkingu
san rannsnknum starfsmanna Háskólans í
svo ‘nnU’ Þar sem Þörf er s'ikrar breiddar
Hv seni í rrmhverfismálum og ferðamálum.
í beld?1 6r að flnna jafnmikinn fjölbrcytileika
Hásk ''|n^U ^ einum stað hér á landi sem innan
stari'i aUS ^an<ftnn er að virkja hann í sam-
sem 1 aðra skóla og rannsóknarstofnanir,
Vl ja helga sig þessum máiefnum.
tekjur ij 86tu til.að heí)a nýbyggingar gefa
a5 st laPpdrættisins Háskólanum svigrúm til
nýbv'3 Unctlr ianum> sem tekin eru vegna
er en881n8a eða kaupa á húsnæði. Háskólinn
irlestr 30 ®reiða niður lán vegna byggingar fyr-
garðs a^Sata Vlð Háskólabíó, byggingarTækni-
> aupa 0g breytinga á Haga, sem þó voru
að mestu kostaðar af tekjum Lyfjabúðar. Hann
hefúr nýlega fest kaup á Nýja Garði og Nes-
haga 16 fyrir skrifstofúr kennara og stofnana
og mun væntanlega leggja hlut til stækkunar
Tæknigarðs til afnota fyrir Endurmenntunar-
stofhun Háskólans og starfsemi í tölvunarfræði
og til byggingar við Skúlagötu, þar sem starf-
semi Háskólans á sviði matvæla- og sjávarút-
vegsffæða yrði sköpuð aðstaða í sambýli við
Rannsóknastofnun fiskiðnaðarins og Hafrann-
sóknastofnunina. Þetta eru dæmi um það sjálf-
ræði, sem Happdrættið veitir Háskólanum.
Háskólabókasafn og Þjóðarbókhlaða
Mikið áhyggjuefni Háskólans haustið 1991
var aðstaða Háskólabókasafns og Landsbóka-
safns og bókakostur þeirra. Eitt mikilvægasta
hlutverk þessara bókasafna er að varðveita öll
íslensk rit, kynna íslenska bókmenningu og
veita jafnt lærðum sem leikum aðgang að
þeim fróðleik, sem finna má í innlendum og
erlendum ritum. Þessi söfh vildu menn sam-
eina í Þjóðarbókhlöðu. Það var sú „þjóðar-
gjöf,“ sem Alþingi hét „bókaþjóðinni" í tilefni
1100 ára byggðar á íslandi 1974. Sautján
árum síðar stóð Bókhlaðan þó enn ófúllgerð,
þrátt fyrir að innheimtur hefði verið í hennar
nafni sérstakur eignarskattsauki, sem dugað
hefði til að ljúka gerð hennar. Biðin eftir Þjóð-
arbókhlöðunni og sameiningu Háskólabóka-
safns og Landsbókasafns varð Háskólanum
dýr á rnargan hátt. Söfnunum var fleytt frá ári
til árs með úrlausnum til bráðabirgða í nær tvo
áratugi. Húsnæði var svo þröngt, að þriðj-
ungur bókakostsins var í leigðum geymslum
og ekki aðgengilegur fyrir notendur. Lesrými
voru á 18 stöðum víða um bæinn, en þar var
sjaldnast hægt að veita neina bókasafnsþjón-
ustu. Löng bið eftir fullburða bókasafnsþjón-
ustu fyllti rnarga vonleysi og gerði þá áhuga-
litla um málefni safnsins. Aðrir lögðu kapp á
úrræði, sem vel gátu dugað til bráðabirgða, en
reyndust kostnaðarsöm og óhentug til lengri
tíma litið. Alvarlegast í þessu efni var þó
aðstöðuleysi nemenda. Mikilvægasti þáttur
háskólanáms er sjálfsnám undir leiðsögn
kennara. Til þess þarf les- og vinnuaðstöðu á
bókasafni, milli þess sem nemendur sækja fyr-
irlestra og æfingar í kennslusölum. Hin hlið
þessa máls sneri að almenningi. Bráðabirgða-
úrræði og óviðunandi húsnæði í tvo áratugi