Norðurljósið - 01.01.1970, Blaðsíða 31

NORÐURLJÓSIÐ
31
kvæmd. Er hún lausn allra meina í hjúskaparmálunum? Því fer víðs
fjarri. Þess vegna hafa fráskildar konur í Bandaríkj unum myndaS
með sér félagsskap til aS (bjarga þeim hj ónalböndum, sem eru aS
rofna. „Ég hata hjónaskilnaS,“ eru orS Drottins sjálfs. Hjón, sem
skilja, aShafast þaS, sem Drottinn hatar. ÞaS er hættulegt aS gera
þaS, sem GuS hatar.
ÞaS er aSeins eitt, er samkvæmt kenningu Krists gerir þaS leyfi-
legt, að hjón skilji: ÞaS er hórdómur. Þegar einhver hefir drýgt
hór, hefir hann rofið ihjónaband sitt og er fallinn undir dóm Guðs.
Með þessu er ekki sagt, að sérhver hjón skulu skilja, ef annaðhvort
þeirra sýnir af sér ótryggð. Margar ástæður geta gert það æskilegra,
að hjónahandi sé ekki slitið, þótt það sé ekki lengur sá helgidómur,
sem það á að vera samkvæmt áætlun Guðs. „Stilling afstýrir stórum
glappaákotum,“ segir ritningin. „Það er lakur skúti, sem ekki er
hetri en úti,“ segir máltækið, og það má vera lélegt heimili, ef börn-
unum er ekki betra að vera hjá föður og móður en vandalausum,
hvort heldur eru heimili eða uppeldisstofnanir.
Nú ætla ég aS segja ykkur sögu. Hún gerðist í ævintýraheimi
mannlífsins.
Lítil stúlka, munaðarlaus, var alin upp hjá vandalausum. FólkiS
var strangt og kröfuhart, svo að Hanna, en það var nafn hennar,
varð að vinna allt það, sem kraftar leyfðu. Á heimilinu var gömul
kona, sem var vön að kalla hana að rúmi sínu á hverju fcvöldi, leggja
hönd sína á höfuð henni og segja: „GuS hlessi þig og geri þig að
blessun.“ Þessu fór fram í nokkur ár.
Lr Hanna var 15—16 ára gömul, komst hún í lítilsháttar kynni
við talsvert fullorSinn mann, sem bað hana að giftast sér. Til að
losna úr þrældóminum, gerði hún það. En þá tók ekki betra við.
Hann var alger þræll áfengisins. Heilsu hans hnignaði, svo að hann
lagðist í rúmið, og hún varð að vinna fyrir þeim háðum. í þessurn
vaunum lærði hún að þekkja Krist, sem sagði: „Komið til mín, allir
þér, sem erfiðið og þunga eruð hlaðnir, og ég mun veita yður hvíld.“
Hún kom til Jesú og öðlaðist hjartafrið og ihugarhvíld.
Um þettg leyti kom ungur maður og bað hana að yfirgefa hónda
sinn og koma með sér. Þá þyrfti hún ekki að þræla svona. Hún stóðst
þá freisting. Hún fór að segja öðrum frá, hvað Jesús Kristur væri
sér, og með samtölum sínum leiddi hún fólk tugum saman til trúar
a frelsarann og samlífs við hann. Hún bað og bað fyrir manni sín-