Norðurljósið - 01.01.1970, Blaðsíða 123

norðurljósið
123
trúarbragðanna, en söfnuðirnir séu ekki beinlínis ofsóttir. Lífið er
samt ekki eins létt fyrir trúaða menn þar og í löndum, þar sem algert
trúarlegt og stjórnarfarslegt frelsi ríkir. En það er erfitt að þræta
fyrir, að það geti verið rétt, sem Marcus Barth segir, að austur-
þýzka kirkjan geti verið nær siðbót fyrir orð Guðs heldur en þær
kirkjur eru, þar sem allt virðist ganga vel.
Dr. Jóhannes Hamel í Naumburg hefir birt ritgerð: „Hvernig A
að þjóna Guði í marxista landi.lt Hann bendir á, að marxisminn er
í heimi, sem Guð er einvaldur yfir, og hugsjónafræði marxista mun
ekki ganga með sigur af hólmi. Dr. Hamel tekur dæmi úr Jesaja 10.,
þar sem Assúr er vöndur reiði Guðs. Hann var notaður til að fram-
kvæma dóm Guðs. Þetta var kall til iðrunar af fólksins hálfu, því að
fyrirheit um lausn er ávallt með slíkum dómi. Af því að marxisminn
hefir leitt í Ijós spillingu kirkjunnar, verðum við að þola gagnrýni
og bjóða fram iðrun, sem hefði átt að gera fyrir löngu.
Dr. Hamel telur, að líkami Krists (söfnuður Krists) sé skyldur til
að bera vitni fyrir þeirri ríkisstjórn, sem þekkir ekki raunveruleik
Guðs. Kristinn maður ætti að þakka Guði fyrir þá menn, sem fara
með völdin, og biðja fyrir þeim í stað þess að hata þá. Kristinn mað-
ur ætti að gera sér ljóst, að þetta eru mannlegar verur, skapaðar af
Guði, sem eru í þörf fyrir hjálpræði hans. Kristinn maður ætti líka
að vera þeim undirgefinn. Það merkir ekki, að hann eigi að skríða
fyrir þeim og vinna með þeim, hvað sem það kostar. Trúaður mað-
ur ætti að minnast þess, að Guð situr við stýrið. Hann ætti að vinna
með yfirvöldunum fúslega að svo miklu leyti, sem trú hans og sam-
vizka leyfa. Hann ætti að vera viðbúinn að fara í fangelsi eða mæta
dauða vegna trúar sinnar. En hann skyldi ekki grípa til sverðsins og
berjast gegn þeim, sem eru andkristnir. Einu vopn trúaðs manns eru
orð Guðs og heilagur Andi. — Sennilega er þetta afstaða margra
kristinna manna, og hún virðist skynsamleg í ljósi Róm. 13. 1.—7.
Ef við fáum bráðum kommúnistastjórn hér á Islandi, eða þótt það
kunni að dragast eitthvað enn, þá eru leiðbeiningar orðs Guðs og
reynsla annarra af að fara eftir því, sú leiðbeining og fyrirmynd, er
getur öðru fremur reynzt bæði þjóð og einstaklingum happasælast.
Stráin beygja sig fyrir storminum. Trén standa hann af sér eða
brotna ella, eða þá rifna upp með rótum, „Framar ber að hlýða Guði
en mönnum.“ Satt er það, en með hliðsjón af Róm. 13. 1.—10.
RÚMENÍA. Fy rir nokkrum árum var ung, ensk stúlka að leggja