Norðurljósið - 01.01.1970, Blaðsíða 140

140
NORÐURLJ ÓSIÐ
Eftir mikla umhugsun ákvað Gréta, að bera fram soðnar
kjötbollur. Þetta var að minnsta kosti uppáhaldsmatur föð-
ur hennar, svo að hr. Brandt gæti vel borðað hann líka. Hún
flýtti sér til slátrarans eftir kjöti, og meðan hún var að verzla,
keypti hún líka ís til að hafa sem ábæti. Sem betur fór áttu
þau ísskáp, svo að það var hægt að geyma ísinn.
A slaginu 12 gengu þeir, faðir hennar og hr. Brandt, inn í
stofuna. Hr. Brandt var hár og herðabreiður maður, og hár-
ið var mikið tekið að grána. Andlit hans var fíngert, augun
geymdu hæði mildi og festu. Hann var mjög fínt klæddur,
svo að auðvelt var að sjá, að hann var mjög vel stæður
maður.
„Hvar er mamma?“ spurði faðir Grétu og leit undrandi í
kringum sig, að konan hans skyldi ekki vera viðstödd að
Jrjóða þennan heldri mann velkominn.
„Mamma hefir legið í rúminu, síðan í morgun. Hún fékk
vont kvalakast, svo að ég hefi ekki ónáðað hana.“ Gréta sendi
föður sínum aðvarandi augnaráð, og svo hélt hún áfram:
„Eg hefi tekið til matinn og skal undir eins bera hann inn.“
Hún hrosti og gekk fram í eldhúsið.
„Gerið svo vel og fáið yður sæti. Það var mjög leiðinlegt,
að konan mín er orðin veik. En ég hafði enga hugmynd um
það. Við verðum að vona, að stóra stúlkan mín hafi búið eitt-
hvað til, sem hægt er að borða.“ Faðir Grétu var sjáanlega
órólegur. Hann óttaðist, að hr. Brandt mundi hneykslast á
framreiðslunni hér, svo að hann mundi láta pantanir sínar
fara til annarrar verksmiðju.
Hr. Brandt brosti og settist á stólinn, sem horium var vís-
að á. Gréta har inn matinn, og það var að sjá, að honum
þætti hann góður. „Vel getur þú búið til mat,“ kallaði hann
upp og horfði með aðdáun á Grétu. Meðan hann bætti við
sig tveimur kjöthollum og sósu með, bætti hann við: „Eg á
dóttur á þínum aldri, og hún vill helzt leika sér að hrúðum.“
Er faðir hennar og gesturinn voru farnir, gat Gréta ekki