Norðurljósið - 01.01.1970, Blaðsíða 64

64
NORÐURLJ ÓSIÐ
inn og þorði ekki að spyrja, Ihvaðan hún hefði þessa vitneskju.
f október eða nóvemher 1937 fék'k ég gigt, er lagði úr baki niður
lærið og niður í fót, er ég var verstur. Seinast fór ég í myndatöku
eða gegnumlýsingu upp í sjúkrahús. Kom þá í Ijós gigtarmyndun
utan á einum hryggjarlið, kalknibba, er var í laginu sem horn á
bjúghyrndri kú. Stóð það út í 'holdið, og stafaði af því verkurinn.
Ég spurði læknana, hvort þeir gætu látið mig ihafa lyf. Þeir sögðu,
að það væri ekki til. En væri Snorri Hallgrímsson á íslandi, gæti
hann meitlað þetta burt.
Ég rölti beim til mr. Gooks og bað hann rannsaka bækur sínar,
hvort hann gæti fundið nokkurt lyf, er eytt gæti kölkuninni. Sat
hann lengi yfir þeim, en gaf mér á eftir tvö lyf, sem ég tók, og lang-
tímum saman annað þeirra. Eyddist þá hornið svo mikið, að það
hefir sjaldan valdið mér óþægindum, nema eitthvað sérstaklega
þrýsti á Iblettinn. Þessi reynsla mín átti eftir að verða mörgum til
góðs, fyrstum manna föður mínum, sem orðinn var óvinnufær af
sömu orsök. Hann fékk svo góðan bata á nokkrum mánuðum, að
hann gat farið í vegavinnu. Eftir það hafa margir fengið lyf við
kölkun, og flestir með einhverjum árangri, sumir ágætum. Hefði
lækningin ekki verið endurkölluð, mundi ég aldrei hafa haft hug-
mynd um ágæti þessara lyfja né aðrir haft svo mikið gott af þeim.
Eins var það, er ég veiktist af kransæðakölkun veturinn 1958. Þá
vi'ldi ég ekki þiggja fyrirbæn um lækningu, er mér var boðin hún,
nema lækningin kæmi með Guðs aðferð og á Guðs tima. Þetta þótti
skrýtið. En líf mitt var í hendi Guðs. Þetta hlaut því að eiga að
verða mér eða öðrum til gagns. En mér fannst Guði líka þessi afstaða
mín vel. Sama daginn frétti ég um hvítlaukstöflur, að þær væru góð-
ar við æðakölkun. Ég fékk mér þær, og Guð gaf mér góðan batá.
Satt er það, að ég tók að forðast al'lt feitmeti nema það, sem helzt
fljótandi við stofuhita, en það er lýsi. Allmörgum hefi ég síðan ráð-
lagt þessar þýzku hvítlaukstöflur, og veit ég ekki af neinum, sem
ekki hefir hlotið einhverja bót, en sumir góðan bata.
Ef við elskum Guð þannig, að við viljum gera vlja hans, þá sam-
verkar okkur allt til góðs. (Róm. 8. 28.) Því ber að taka öllu, sem
Guð lætur okkur bera að höndum, með undirgefni við vilja hans,
treysta honum, lofa hann, vegsama hann og hlusta, hvort hann hafi
nokkuð að segja við ok'kur.