Norðurljósið - 01.01.1970, Blaðsíða 48

48
NORÐURLJ ÓSIÐ
nóttina, en alla jörð vota af dögg. Hina nóttina var reyfið eitt vott,
en jörð öll þurr. (Dóm. 6. 36.—40.)
Um þetta leyti 'bar svo til, að Jón bóndi á Söndum tilkynnti mér,
að hann ætlaði að gefa krökkum sínum frí eina viku, félli því niður
kennsla hjá mér þar, er ég hafði verið næst á Melstað. Við þessu var
ekkert að segja.
Ég fæ þá mjög sterka tilfinning um, að ég eigi að halda samkomu
á Hvammstanga, einkum fyrir drengi, minnir mig, næsta sunnudag.
Fór ég úteftir og hittist svo á, að Ófeigur frá Barði er að tefla fjöl-
tefli við drengina á Hvammstanga. Voru þeir í samkomuhúsinu. Ég
fór, á meðan þeir tefldu, upp í Kothvamm og fann þar Ólaf bónda
Tryggvason. Hann er bróðir Helga, sem ihafði áður verið hjá mr.
Gook og sjálfur hafði hann einnig unnið hjá honum. Ólafur hafði
fengið baákur frá mr. Gook til sölu, og tók ég þær íhjá honum. Sú
hugsun var fædd hjá mér, að fara í bóksöluferð og útbreiða Norð-
urljósið þessa viku, sem ég átti frí.
Er ég kom ofan á Hvammstanga, samþykktu drengirnir að vera á
samkomunni hjá mér, því að Ófeigur gaf þeim frí á meðan, ef þeir
vildu. Boðaði ég þeim svo Jesúm Krist og hjálpræði hans, sem bezt
ég kunni. Ekki vissi ég þá, að einn þeirra yrði liðið lík þremur dög-
um síðar, en svo var það samt. Hann veiktist og dó svo snöggt.
„Dauðinn öllum ægir, ei þeim ungu heldur vægir,“ er sannarlega
satt. Enginn á að vera óviðbúinn dauðanum.
Ég lagði svo af stað vestur að Hrútafirði, gisti á Bessastöðum og
var beðinn að lesa eitthvað fyrir heimilisfólkinu áður en ég gekk til
hvílu. Gerði ég það, las úr Sálmum Davíðs.
Daginn eftir var ég fluttur yfir að Kollsá. Á leiðinni velti ég fyrir
mér, hvort ég ætti að halda samkomur á bæjunum, var feiminn við
að gera það. En er ég var kominn að Kollsá, bað mig bóndinn einn
þar að koma með sér í aðra stofu. Spurði hann mig, ihvort ég predik-
aði ekki. Jæja, eitthvað hafði ég reynt að tala. Sagði hann mér þá,
að 18 árum fyrr hafði hann verið vetrartíma á Akureyri og sótti þá
samkomur hjá mr. Gook. Þetta var ástæða beiðni hans. Ég samþykkti
þá að reyna það, en þyrfti um klu'kkutíma til undirbúnings. Hann
kvaðst sjálfur ekki geta komið fyrr en um það leyti.
Þarna var fjölbýli og nálægt þrjátíu manns viðstatt. Kona var þar
stödd gestkomandi. iHún átti leið út með Hrútafirði eins og ég, en
lagði af stað á undan mér. Sagði hún frá samkomunni á hverjum